21 april Witte donderdag in Leon

Na ontbijt ga ik weer de uitgestrekte vlakte van de mesata op. De mesata is droog en wijds, het is een ruig gebied waar de natuur toch zijn mooie plaatjes geeft. Het zit op zo,n 700 meter hoogte. De kleuren zijn grijzer en licht groen. Het fietspad loopt langs het wandelpad en zo af en toe kom je een wandelaar tegen. Ze hebben langs het wandelpad kilometers langs boompjes gepland zodat er voor de wandelaars zomers wanneer het hier erg heet is enig schaduw is, want anders is er niks. In Leon kom ik mijn twee Spaanse vrienden weer tegen, Juan en hoe heet hij ook al weer, ze hebben beide een rood jackje aan en altijd een veiligheidshesje dus ik kan ze goed herkenne. We maken een foto want zij vinden het wel speciaal om deze Hollander steeds tegen te komen. Ze zeggen dat de processie nu aan de gang is, ik ga direct verder naar het centrum en val weer met mn neurs in de boter. het is goed weer, er staan weer heel veel mensen langs de route. De processie wordt door paarden vooraf gegeaan, daarna zijn er weer de kapellen die de dragende marsmuziek spelen waarop de vele dragers van de grote beelden op een wiegende wijze tergend traag hun weg volgen naar het grote plein. Je ziet het beeld van het laatste avondmaal waar Jezus met zijn apostelen aan de tafel aanzit prachtig met bloemen versiert. Daarnaast ook het kruisbeeld, de veroordeling, Maria alleen en met de apostelen onder aan het kruis. Zo zie je in deze beelden de hele heilige week voorbij komen, Prachtig en ik ben erg onder de indruk. Leon heeft een grote kathedraal waar wel 1800  m2 ramen beschilderd zijn. Het is al weer een tijd terug dat ik die in kerken gezien heb. In het centrum kom ik de casa de Bonites tegen, dat door Gaudi ontworpen is. Leon is een mooie stad. Het is een echte feestweek voor de Spamnjaarden. Ik kom op een pleintje terecht waar veel te doen is. Ik kom nog in tgesprek met een Spaanse die goed engels spreekt, ze woont in Engeland maar komt speciaal naar Noord Spanje voor de processies, ze is aardig en betaald uiteindelijk ook nog mijn bier. Het blijft nog lang onrustig in Leon, zo zal ik s nachts horen. Ik kom in de herberg van de zuters Benedictijnen terecht, een grote hostel waar wel 150 mensen kunnen slapen, ja maar in twee slaapzalen. Dus met 75 man op stapelbedden, iedereen zn spullen, iedereen zn eigen dingetje, dus snorkers, dromers, er lag een Duiters hele verhalen te vertellen en hij was nog goed te verstaan en natuurlijk hartstikke warm. Dan gaan de vroege vogels de volgende morgen al zo rond 5.30 uit bed,  ik ga er ook maar vroeg uit.