2 mei Samen met de familie in Santiago

Ik kom om 10.15 aan op het plein van de kathedraal, daar staan Jacqueline, Sophie, Romy en ma te wachten met een spandoek; Wij zijn trots op jou! Papa.
Het is fijn om elkaar te zien en de eerste reactie te geven hoe het was. Romy zegt dat papa een baard had, ja dat klopt een echte pelgrimsbaard. Die heb ik de volgende dag maar weer afgeschoren om weer een beetje de oude te ziojn, want ik ben ook een paar kilootjes kwijt en zie er wat afgetraind uit. We gaan eerst naar de pelgrimsmis om 12.00 uur daar werd het grootte wierrookvat door de kerk geslingerd. Prachtig. In de kerk kom ik een paar bekende tegen en we begroeten elkaar met het behalen van de camino. Daarna gaan we lekker eten en dan de compostella halen. noem het maar het diploma dat je in Santiago aangekomen bent. Jacqueline heeft een heerlijk hotel San Carlos geregeld op loopafstand van het centrum. We genieten van de stad en de mensen die allemaal langskomen.  De volgende dag bezoeken we de kethedraal nogmaals. Het is heel speciaañ om de krypte van Jacobus te zien, daar ligt een van de apostelen begraven. Ik ñaat op een plek vlak daarbij de heiligen die ik allemaal meegekregen heb van diverse mensen achter in de kerk, lijkt me een mooie plek. Ze hebben me veilig van huis hier naartoe gebracht. Fernando komt met zijn familie langs en we gaan op z,n Spaans eten, dus lekker uitgebreid met een goed glas wijn. Fijn om hem nogmaals te zien, ook hij is erg blij om Jacqueline de kids en m,n moeder te zien, Immers hij kwam jarenlang in Nl langs. We kopen nog een een mooie Pelgrim van typisch aardewerk uit de Galische streek. Ik kom steeds mensen tegen die ik onderweg ontmoet heb, speciaal want iedereen heeft het maar over die fietser uit Nederland. Als echte toersiten maken we nog een ritje met de bus door Santiago en zien hoe mooi de stad is. Vamnmorgen hebben we lekker ontbeten en gaan naar La Coruna en dan donderdag vroeg naar Nederland terug. Ik heb erg veel zin om weer naar huis te gaan. Romy is vrijdag jarig en dan zie ik weer veel vrienden en bekenden. Verder vertel ik zo hier en daar wat ik beleefd heb en hoe de dag eruit ziet als je op de camino op pad gaat. Thuis zal het echte vertellen wel beginnen wat het zo doet als je de wereld van de camino beleefd hebt. In het hotel kan ik het berichtje samen met Romy maken, ze helpt me wat op te schrijven. Ik ben erg happy om iedereen weer te zien, al is het soms moeilijk om iedereen hierin mee te nemen. Het vraagt soms even van mij om de juiste ´snaar´te raken. Vandaag ga ik kijken hoe ik mn fiets op het vliegtuig meekrijg want ik heb geen karton mee, ik moet dus een fietsbox regelen. Maar dat gaat lukken. Nog een dag echte vakantie en dan naar huis, ik heb er veel zin an.

1 mei de Finale van Padron naar Santiago

Het was erg onrustig in de herberg vannacht. Er was groot vuurwerk in Padron vanwege de jaarlijkse feesten, ik heb wel erg genoten van de muziek uit Galicie. Maar dan gaan om 4.30 uur de eerste wandelaars zich klaarmaken en met een hoop herrie. Belachelijk! Ik ben er om 07.00 uur uitgegaan en heb nog even met Monique uit NL bijgepraat, ook zij zal vandaag in Santiago aankomen. Zij heeft de camino 4 keer gelopen. Ook is mijn hoofdlampje gestolen, hij lag gewoon naast mijn hoofdkussen en was ,s ochtend weg, jammer dat ditr gebeurd maar een nieuwe kost bij de Lidle 3,00. Ik ga via de n550 naar Santiago, op zondagmorgen is dit een prima weg. Het is maar 20 km dus een tutstukje. In de buitenwijk neem ik koffie en schrijf nog even in mijn dagboek. Wat heeft de camino me opgebracht? Een prachtige ervaring met mooie ontmoetingen, rust om na te denken over je gezin, je relatie en hoe we met elkaar omgaan, de schoonhied van de natuur, de beleving van gastvrijheid, de bewustwording van overvloed, betekenis van vriendschap en zo zijn er nog veel meer dingen die ik de laatste weken de revue heb laten passeren. Maar nu is het tijd om naar het plein van de kathedraal te gaan, Jacqueline, Sophie, Romy en mijn moeder zullen daar mij opwachten. Prachtig ik ga genieten van dit moment!!! Ik ben benieuwd wie ik nog meer ga zien, want andere pelgrims zullen vandaag ook nog aankomen. En dan is het afgelopen? Nee, ik denk dat de camino voor mij zich voortzet, want ik ga met een paar zaken aan de gang waaraan ik de laatste weken gedacht heb en veel opgeschreven heb in mijn dagboek. Zeker zal er een tweede camino komen, de ervaring is geweldig en voor iedereen een aanrader, in welke vorm je het ook doet. 

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties, de sms,jes, en de bezoekjes aan de site, de stand is nu 5306 bezoekers. betekend dat er de laatste maand zo,n 4000 bezoekers geweest zijn. Ik ga de aankomend e weken nog foto,s erop zetten en het e.e.a. aan laatste info bijwerken. Bedankt iedereen voor de betrokkenheid, ik zal jullie daar waar dat kan zeker bijpraten over mijn belevenissen. Voor nu, zondagmorgen, 09.45 in een cafeetje in de buitenwijk van Santiago zeg ik jullie BUEN CAMINO!!!

29 en 30 April van Barcelos naar Padron

Na een kopjs coffee bij Dorles neem ik afscheid van Fernando. Het was goed hem weer te zien. Ik ga via Ponte de Lima richting Valance en daar de greens over naar Tui, Spanje. Ik kom uiteindelijk in Torrino uit, zo,n 90 mm gereden. Het is nog aardig bergachtig in Portugal. In Torrino vind ik de herberg waar nog 1 Portugees is. Ik eet wat en ga slapen, morgen de laatste volle dag. Zaterdagochtend ga ik via de hoofdweg naar Pontevedra, maar vervolgens wil ik de laatste 40 km over het caminopad gaan. Dat is prachtig en redelijk goed te doen. Via Braillos, Calas de Reis kom ik in Padron uit 25 km voor Santiago. Er is het jaarlijkse feest met een wielerwedstrijd. De herberg lift prachtig naast de kathedraal. De meiden en mijn moeder zijn nu in Santiago, morgen zien we elkaar eindelijk weer en gaan Dan lekker bijpraten in de Spaanse zon.

28 en 29 april Lekker bijpraten

Vandaag is het prachtig Poetugees weer, een dag om niet veel te doen. Fernando en ik gaan naar Esposende dat ligt aan de kust en praten over alles bij. In de middag gaan we bij zijn schoonmoeder Dorles luchen, een geweldige vrouw met en groot schildertalnt. Ze laat haar schilderijen zien en ik ben onder de indruk. We eten met elkaar kip, rijst en salade. Heerlijk om bij deze (vooraanstaande) mensen in hun eigen huis te mogen zijn. Ik maak mijn plan om vrijdagochtend weg te gaan, ik heb een redelijk goed plattegrondje tot de Spaanse grens en van daaruit is het nog en 120 km. Zondagochtend k ik dan  rond de middag aankomen. Donderdag maken we er ook en rutig dagje van, we gaan naar de barbershop en ik laat mijn baard goed trimmen, want na een par weken  niet scheren kn it wel een opknapbeurt gebruiken. Verder gaan Fernando en ik gewoon de stad in, een kopje koffie, een biertje en de voetbal kijken. Gewoon dingen doen die mannen met elkaar doen. 

27 april Van Santiago naar Barcelos

Nadat ik van Naomi afscheid genomen heb en haar veel geluk met het vinden van Paolo heb gewenst, (immers op de een of andere manier zullen zij elkaar ontmoeten) ga ik richting Santiago. Ik ben wat zenuwchtig want na een kleine 3000 km is het nog maar 40 km naar het eindpunt. Op de borden langs de weg telt het steds af, 41, 31, 27 19 km. En ineens zie ik langs  de kant van de weg het stadsbord van Santiago staan. Ik ben er, ik moet het echt uitschreeuwen. Er komt van alles in me los e ik gil het uit, wat een ontlading. Via de buitenwijk ga ik richting het centrum, wat ik kan het niet laten om toch daarhee te gaan ondanksdat ik naar het treinstation moet om in Barcelos terecht te komen. In het centrum zit een Spanjaard mt zijn gitaar echte flamingo muziek te spelen, ik luister er zeker ee kwartier naar, want dit is echt een binnenkomst die voor mij is.  Ik stop eerst bij het toeristenbureau en krijg de tijden door van de trein. Dan naar de kathedraal, ik loop door het centrum waar toeristen maar heel veel pelgrims met rugzak ook dezelfde richting opgaan. Hier komt alles samen, alle mensen van alle wegen en uit alle landen komen op 1 plein tezamen, hier eindigt voor vele de route, toch de ervaring zal doorleven en voor iedereen een positieve wendig in z,n leven brengen. Daar staat hij dan de St Jacobskathedraal, prachtig, ik zie Jacobus boven de deur, zet mijn fiets langs de kant en ga naar binnen. Om 12.00 uur is de pelgrimsmis. Ik loop door de kerk en daar.......tikt Juan Miquel, een van mijn twee Spaanse vrienden die ik onderweg al een keer of 5 tegengekomen heb mij op de schouder. We omhelsen elkaar en gaan samen in de banken zitten. We omhelsen nogmaals bij de vredeswens en weer is de emotie echt nabij twee mannen die een traantje laten omdat ze elkaar onderweg tegengekomen zijn. 
We gaan wat drinken en wisselen email adressen uit. Ik ga n echt verder want ik ga met de trein naar Barcelos. De treinteis duurt tot 22.00 uur lokale tijd in Portugal. Fernando staat samen met zijn vouw Guida mij op het station op te wachten. Hoe fijn om iemand die je 8 jaar niet gezien hebt weer terug te zien. een echte vriend want sinds 1986 kenen we elkaar. Ik fietst achter hen aan en we eten samen met Simon en Esther. Daarna nog even de stad in voor een kopje koffie. Het wordt wat laat en ik mag in de slaapkamer van Esther slapen. Een prachtige dag, alles zat erin, mijn eigen spanning op weg naar Santiago, de verbazing van de terugkerende ontmoeting metd e Spanjarden, de reis per trein en het weerzien met vriende  die je al heel lang kent. Wat wil je nog meer op een dag!  

25 april Op naar Santiago

Zo zoetjes aan kom ik dichtbij Santiago, vanuit Samos is het nog een 140 km. Ik ga eerst nog een uitstapje naar Portugal maken maar ik weet nog niet hoe ik dat ga doen. Eerst maar wat meters maken. Ik ben in Galicie, een vrij bergachtig gebied. Met grote regelmaat stijgt het zo 7 - 10% en dan wel een km of wat lang. Bij Pontemarin stop ik om de beroemde brug met de 18 bogen op de foto te nemen. Ik zie dat er een spaak uitis en zet er een nieuwe in, dat gaat prima. Dank aan Bas! In de middag neem ik de hoofdweg naar Urzau, dat is zo,n 30 km voor Santiago. Dus lekker zo,n dikke 100 km gefietst met goed weer. In de auberge kom ik een verdrietig mooi Zwiters meisje tegen, Naomie. Zij is onderweg haar Italiaanse lover Paolo, (ja Paolo) kwijtgeraakt. Ze wilde alleen lopen en nu is ze hem kwijt. Ik moet haar wel een beetje troosten, en geef haar de telefoonnummers van de volgende hostels, kan ze die gaan bellen. Verder heb ik Fernando gebeld om te zeggen dat ik er morgen aan ga komen, er is een directe treinverbinding van Santiago naar Porto. Ik ga de Portiugese camino vanuit Porto terugfietsen naar Santiago. Heb ik daar tijd genoeg voor. Want morgen is het al dinsdag, een dagje bij Fernando en dan naar Santiago want zaterdag komt eraan. Dan komen Jacqueline, Sophie en Romy en mijn moeder over. Ik zal ze waarschijnlijk zondag op het plein gaan zien. IK ZIE ER NU AL NAAR UIT!!!!!!!!

24 april Paaszondag in Ceibrero

Vanuit de herberg Via Fenix in Villa Franca de Bierzo gaan we lekker tegen de berg opfietsen, veel mist en ik ga na 25 km goed de wolken in. Ik kom erachter dat ik mijn zonnebril mis (uiteindelijk zat die onderin mijn tas). Maar toch eerst ga ik stijgen en stijgen, tot zo,n 1400 meter, kom ik Cebreiro terecht, op de route een van de eerste plaatsjes die een kerk voor de pelgrims stichten, dan heb je het over 900 n Chr, er staan daar maar een 20 tal huizen, maar ze zijn allemaal in de stijl van de middeleeuwen, dus een echte bezienswaardigheid. Ik kom er even voor 12.00 uur en er is een paasmis die dan start. Ik wil hier graag bijzijn en sluit aan in een volle kerk. Er is een spaanse dame die op een gitaar de mis muziekaal begeleidt, de leidjes zijn modern en qua melodie makkelijk te volgen. Ik kan dus met lalalalalal lekker meezingen. Ik wordt tijdens de mis weer gegrepen door de emoties, het doet me at en als ik aan alles denk wat me de laatste weken langsgekomen is, laat ik maar gewoon een traantje gaan. Natuurlijk steek ik nog even een kaarsje op, al is het maar om de week goed af te sluiten. Na de mis bedankt ik de mevrouw nog even en zij wenst mij een Buen Camino en een Happy Eastern toe. Na stijgen ga je ook dalen, en wel erg veel en hard. Lekker om boven de 50 km per uur op de weg naar beneden te knallen, het blijft uikijken, maar met een groot hart kom je ver. Ik kom in Samos uit waar een Benedictijnenklooster is. Het is wel heel simple, maar je mag hier gewoon een gift geven voor het slapen. Voor het eerst ga ik eens het klooster in waar ik mee ga met een rondleiding. Er zijn hele mooie muurschilderingen en het klooster is de laatste 50-60 jaar gerestaureerd. het ziet er allemnaal mooi uit. na het eten ga ik nog even naar de pelgrimsmis, en dan heb ik deze week mijn kerkbezoekjes wel gehad. Ik vind het wel een hele ervaring om in een andere omgeving met andere tradities de goede week eens te beleven. Het geeft mij weer veel inspiratie en energie hier nog eens wat mee te gaan doen, wat dat komt later.

23 april VillaFranca de Bierzo

Ik doe rustig aan en daal of naar Ponferrada, de stad van de laatste Tempeliersburcht die er nog bestaat. Ik geniet nog volop van de stilte, de vogels, de ruimte en de bergen om mij heen in de afdaling. Ik kom van boven de wolken en zie aan de ene kant de zon mooie schaduwen maken en op de weg het ochtendwater verdampen. Hoe mooi is deze afdaling, ik knijp voortdurend in e remmen om maar niet te snel te gaan. Maar goed, afdalen gaat sneller dan stijgen. Poferrada is een stad en heeft een echt kasteel met torens, ingang en ophaalbrug. Het torend  hoog boven de stad uit en was bedoeld om in de eeuwen de pelgrims onderweg te beschermen. Zo in de 13de eeuw zijn de Tempeliers opgehouden te bestaan ook door het vele drinken, zie hier nog onze uitdrukking, je drinkt als een tempelier. De tempeliersorde zou nog steeds bestaan maar net als de vrijmetselaars is dit met enige mystiek omgeven. Gelukkig kan ik nog een sd kaartje voro mijn fototoestel scoren. Omdat de winkels pas na 1200 uur opengaan blijf ik gewoon wat hangen op het plein, het weer is oke. Hier en daar komen andere fietsers en wandelaars langs en ik heb zo een praatje. Daarna ga ik naar Villafranca de Bierzo dit is de stad met een kerk uit 1000 waar de pelgrims die niet verder gingen naar Santiago onder een boog doorliepen en dan toch hun aflaat kregen. In de kerk is het echt heel eenvoudig, maar hoe kan het ook de kerk is meer dan 1000 jaar oud. Er is een jacobusbeeld en ook in de deur zie je jacobus als pelfrim en als Morendoder weer terug. De herberg die er vlak naast is lijkt wel uit de 79ger jaren, het is een beetje een commune sfeerje. De mensen die er rondlopen zijn een beetje hippie. Maar goed, ik ga eens mijn kleren wassen want dat is al meer dan een week niet gedaan. Mijn tas ruikt naar een pàar liter sweet en ik doe alles even door het water heen en hang het buiten. Er zijn weer veel nationaliteiten, we gaan met elkaar vanavond eten, dan ben je voor 11 euro klaar. Voor mij dus weer goed. De sfeer van de herberg  is door het vele steeen gecombineerd met hout heel sfeervol, er hangen overal leuke dingen over de camino. Vandaag uiteindelijk maar 40 km gefietst, morgen ga ik richting Azure waar ik later af zal slaan naar Porto in Portugal.  

22 april Goede Vrijdag

Ik ben al voor half 7 op de fiets, het regent heel hard, net zoals de vorige avond. Ik betaal 5,00 , want je geeft hier een donatie, nog even een kop koffie en dan weg. Alles is al nat wanneer ik vertrek. Ik kom slecht leon uit, de gsp geeft een hele andere route aan en ik ben zeker een uur kwijt om de route die ik moet hebben te vinden. Ik ga richting Orbigo waar een hele oude brug met 18 bogen is. de brug zijn ze aan het restaureren, maar toch wel speciaal dat hier al in 900 pelgrims de oversteek overd e rivier maakte. De regen zorgt voor veel stroompjes op de weg en in de greppels. het is wel mijn weer, regen, wind en lange fietspaden. richting Astroga kom ik nog een tijdje op het wandelpad terecht, het is hier goed te doen. Het is een grof kiezelpad. Kom nog een moeder en dochter uit Katwijk tegen die ter ere van hun overleden zoon die Leon heette van leon naar Santiago aan het lopen zijn. moeder is nogal aan de sigarette verslaafd en staat lekker te paffen langs de route. Als ik astroga binnenkom is er weer een processie, iedereen die meeloopt heeft zo,n puntmuts op zoals de KKK.  Zwart, paars en wit zijn de kleuren, ik weet nog steeds niet hoe dit zit ant in elke stad zien ze er wel hetzelfde uit. In het centrum is een kerk waar vroeger vrouwen zich lieten inmetselen en alleen door de tralies aan de wegzijde eten kregen. Een rare manier om je op deze manier van de wereld af te sluiten. Maar je kan de kamer nog zien. ik eet wat, want het is 1300 uur en daarna ga ik richting het platfond van de camino. De Cruz de Ferro is het hoogste punt, 1650 mtr en daar staat een kruis waar iedereen zn steen die die meegenomen heeft op de berg kan neerleggen. De berg stijgt zo tussen de 5 en 7%, dat is goed te doen het is alleen lang.Ik geniet op de grote hoogte van de gele, paarse, groene en lila heide, door de regen is de kleur zo helder dat het onbeschijfelijk is. Ik kom zo ook boven de wolken terecht, het wordt een beetje leguber. Ik passeer een fietser maar die kan bij mij niet aanhaken. Op de top gekomen gooi ik ook mijn steen die ik in de Ardennen opgepakt heb naar het kruis. Van hieraf ga je de nieuwe weg van de camino op en laat je je last (de steen) achter je. De afdaling is helemaal in de mist, het is glad en ik moet continue remmen. Ik zit nu echt hoog in de Pyreneeen, het is uitkijken want er is niemand. De afdaling tot het dal duurt zo,n 15 km, Ik kom in een bergdorpje terecht dat heet El Acebo. Vlak daarvoor ben ik nog een hut tegen gekomen waar een paar mannen de ridders van de Tempeliers vereerden, ze liepen daar in een soort ridderkleren en er waren allemaal zwaarden en afbeeldingen. Dus ook in deze tijd nog wordt je beschermd langs de camino, alleen je kan hier thee en koffie krijgen. De huizen in het dorpje zijn geboeuwd door stenen op elkaar te stapelen. ik verbaas me dat die muren niet instorten, want je kan met een beetje wrikken soms stenen er tussenuit halen. Verder zijn er allemaal balkonnetjes en trappen aan de buitenkant. Het ziet echt als een boerendorp. Bij de herberg kom ik na 1700 aan,  heb vandaag uiteindelijk 100 km gefietst. Er zijn nog twee slaapplaatsen van de 17. maar voor 5,00 is dit goed. s Avonds heb ik het thuisfront gebeld en lekker bijgepraat, de kids gaan volgende week voor het eerst op piratenkamp. Ze hebben er zin in. Ik kijk nu al uit naar volgende week want het einde van de reis gaat zo,n beetje in zicht komen. het is nog 350 km naar Santiago en ik ga voor dat ik daar aankom toch Fernando bezoeken, ik heb de route alleen in de gsp staan, dus ik wil nig wel een Spaanse kaart kopen. Ik heb hem gebeld en ergens volgende week (dinsdag of woensdag) ga ik hem zien. Ook mn geheugenkaartje van mn fototoestel is vol, hier moet ik voor op pad. Heb dus zeker 2000 foto gemaakt. Het is nu 0900 en schrijf nu de berichtjes, ik ga zien waar ik vandaag uit ga komen.

21 april Witte donderdag in Leon

Na ontbijt ga ik weer de uitgestrekte vlakte van de mesata op. De mesata is droog en wijds, het is een ruig gebied waar de natuur toch zijn mooie plaatjes geeft. Het zit op zo,n 700 meter hoogte. De kleuren zijn grijzer en licht groen. Het fietspad loopt langs het wandelpad en zo af en toe kom je een wandelaar tegen. Ze hebben langs het wandelpad kilometers langs boompjes gepland zodat er voor de wandelaars zomers wanneer het hier erg heet is enig schaduw is, want anders is er niks. In Leon kom ik mijn twee Spaanse vrienden weer tegen, Juan en hoe heet hij ook al weer, ze hebben beide een rood jackje aan en altijd een veiligheidshesje dus ik kan ze goed herkenne. We maken een foto want zij vinden het wel speciaal om deze Hollander steeds tegen te komen. Ze zeggen dat de processie nu aan de gang is, ik ga direct verder naar het centrum en val weer met mn neurs in de boter. het is goed weer, er staan weer heel veel mensen langs de route. De processie wordt door paarden vooraf gegeaan, daarna zijn er weer de kapellen die de dragende marsmuziek spelen waarop de vele dragers van de grote beelden op een wiegende wijze tergend traag hun weg volgen naar het grote plein. Je ziet het beeld van het laatste avondmaal waar Jezus met zijn apostelen aan de tafel aanzit prachtig met bloemen versiert. Daarnaast ook het kruisbeeld, de veroordeling, Maria alleen en met de apostelen onder aan het kruis. Zo zie je in deze beelden de hele heilige week voorbij komen, Prachtig en ik ben erg onder de indruk. Leon heeft een grote kathedraal waar wel 1800  m2 ramen beschilderd zijn. Het is al weer een tijd terug dat ik die in kerken gezien heb. In het centrum kom ik de casa de Bonites tegen, dat door Gaudi ontworpen is. Leon is een mooie stad. Het is een echte feestweek voor de Spamnjaarden. Ik kom op een pleintje terecht waar veel te doen is. Ik kom nog in tgesprek met een Spaanse die goed engels spreekt, ze woont in Engeland maar komt speciaal naar Noord Spanje voor de processies, ze is aardig en betaald uiteindelijk ook nog mijn bier. Het blijft nog lang onrustig in Leon, zo zal ik s nachts horen. Ik kom in de herberg van de zuters Benedictijnen terecht, een grote hostel waar wel 150 mensen kunnen slapen, ja maar in twee slaapzalen. Dus met 75 man op stapelbedden, iedereen zn spullen, iedereen zn eigen dingetje, dus snorkers, dromers, er lag een Duiters hele verhalen te vertellen en hij was nog goed te verstaan en natuurlijk hartstikke warm. Dan gaan de vroege vogels de volgende morgen al zo rond 5.30 uit bed,  ik ga er ook maar vroeg uit.

20 april Samen met Spanjaarden op pad

Ik heb gisteren samen met Miquel en Jose Spaanse tapas gegeten, zij gaan in de vakantie een deel van de camino fietsen. We gaan samen op pad, zij willen naar Leon, ik wil maar tot Sahagun gaan, het weer is niet goed, het regent. Na een 20 km pakken we in een bar een coffee en een stukje paela. Verder gaan we gewoon langs de n120 naar Shagun, ik kom een hoop fietsers tegen die ik al gezien heb. veel Spanjaarden herkennen die Nederlander wel, om 12.30 komen we in Sahagun aan en Miquel moet echt eten, het is zwaar voor hem. Voor mij maakt een beetje stijgen niks meer uit, vor deze Spanjaarden is het nog een klus. Dus krijgen ze fietsles en mogen ze in het wiel van mij tegen de wind in achter mij kont zitten. We gaan lekker Spaans eten voor weinig want dat kan. Er is weer internet in dit cafe en op de tv zie ik allemaal processies die er in Spanje zijn. Ook in  Sahagun is er zeker wel wat ik ga na inchecken in de herberg kijken wat hier aan processies is. Mijn mobiel is weer oke, en ik heb vanochtend met de meiden thuis gebeld. Fijn om ze te horen, ik mis ze allemaal erg. Als je de stemmetjes hoort dan zou ik willen dat het volgende week was, maar dat is het niet. Ik ga nu lekker eten en meld mij later weer.Vandaag is het echt leuk om zo met een paar knapen op stap te gaan en dezelfde dingen te doen, onderweg zie je op de route naast de weg de wandelaars lopen, ze zijn niet meet te tellen, ik heb ook de tip gekregen om bijtijds naar een slaapplaats te gaan zoeken, omdat het best een keer vol kan zijn, dus voor vandaag is het genoeg. Een km of 60 is oke. Het is vanmiddag verder heel hard gaan regenen. In Sahagun zijn er op woensdag en vrijdag grote processies, ik ben in de kerk geweest waar alle beelden opgesteld stonden en daar zag je het hele lijdensverhaal van Jezus uitgebeeld. Er werd door heel veel mensen aan deze opstellingen gewerkt om ze er zo mooi uit te laten zien. De kerk was ook een van die oude die er al in 900 stond, je ziet hier vooral de invloed van de Moren terugkomen. Ronde vormen aan de buitenkant en gewone lichte steentjes. Ik kwam nog even in gesprek met een Spaljaard die daar wat te vertellen had want ik liep daar foto,s te maken wat dus niet mocht. Maar als pelgrim die op de fiets vanuit Nl hierheen komt om de heilige week hier te beleven maakt veel goed. Het was uiteindelijk geen probleem, als ik maar een paar kaarten koop. Maar ik had al een nieuwe rozenkrans gekocht, dus de foto,s waren niet zo,n probleem meer. De man kon vol trots vertellen over de geloofstradities zoals die hier in Noord Spanje nog bestaan. Morgen is het woensdag en is er om 1900 uur een processie, ik ga het weer eens aankijken want sahagun is een leuk stadje.   

19 april Naar Burgos... de goede week beleven

Ik kom al rond 0900 uur in Burgos aan, de grote stad in het Rioja gebied. Onderweg kom je alleen maar de wijngaarden tegen. Deze stad heeft veel om te zien, de kathedraal, de grote winkelstraten, de mooie monumenten, dus ik wil de tijd nemen. Het was maar 20 km om er te komen met een paar kleine verzetje erin. Als ik in de prachtige katheldraal loop hoor ik de klokken luiden en begrijp dat er een mis in de st Jacq kapel is, dit mag ik niet missen, want normaal kan je hier niet komen, de kapel is helemaal in Barok ingericht, dus veel goud, prachtige schilderijen en veel moois om naar te kijken. Er wordt een mis opgedragen met wel 20 heren op het altaar, 8 priesters en 20 akolieten, ze zingen een prachtige mis die zeker te maken zal hebben met de goede week. Er zitten zo,n 30 mensen uit Burgos in de kerk en ik geniet omdat ik hier ook nog Jacobus als Matadores, de Morendoder prachtig uitgebeeld zie. De mis duurt wel een uur, maar dat geeft niet, ik geniet dat ik dit in deze kerk mee kan maken. Als het afgelopen is fiets ik de stad uit en besluit richting Fromista te gaan, dat is zo,n 60 km van Burgos, de route gaat nu over de mesata, een zeer uitgestrekt gebied met wel hele wijdse uitzichten, je fietst hier echt naar het einde van de wereld. Je kan hier genieten vand e prachtige wolkentekeningen, de horizontekeningen van de Pyreneeen en de schakering van de velden. Onderweg kom ik nog twee Spanjaarden tegen waar ik mee opfiets, ze waren afgelopen avond ook in Juan Ortega en gaan ook naar Fromista, onderweg krijg ik nog wat stevige regen, maar wat maakt dat uit. Het eten schiet er vandaag een beetje bij in, een reep chocola is wat ik opheb, vanavond dus goed eten. Ik voel echt dat ik in de goede week zit en dat de Spanjaarden hier in Noord Spanje hier heel echt mee omgaan, ik ben benieuwd wat ik de aankomende dagen nog mag meemaken. Het zuivert de geest ieder geval wel goed. Morgen ga ik weer verder, ik weet niet waarheen, het aftellen is een beetje begonnen. Mn meisjes gaan zich denk ik al een beetje klaarmaken om naar Spanje toe te komen. Nou, ik zie naar ze uit!!!!!!  

18 april Weer op weg naar...

Ik vertrek in de herberg waar eigenlijk niet zoveel gebeurd. In neem afscheid Kate en wens haar sterkte met het regelen van haar terugreis naar Australie. Ze bedankt me dat ze in het Engels zo lekker met me heeft kunnen praten, fijn dat ik iets voor haar kon doen. Maar toch is het afscheid nemen want ik ga verder de camino op. Ik ga richting st Domingo de Calzada waar volgens de legende twee kippen tot leven kwamen toen ouders kwamen vertellen dat hun zoon die ten onrechte was vermoord omdat een meisje verliefd op hem was tot leven kwamen. Sinds dien en dan hebben we het over 1000 jaar terug zitten er twee kippen in de kerk van Calzada. De weg gaat een beetje om en ik krijg toch een paar bergje die gelijkmatig stijgen voor mn kiezen. Maar goed daar draai ik mn hand niet meer voor om. Tenslotte zitten er nu wel genoeg km in de benen en de fusiek is helemaal in orde, zo krijg ik ook vaak van ander te horen. De leeftijd blijft voor vele een moeilijk in te schatten ding, vaak zitten ze er ruim naast, maar dan wel aan de goede kant. Ik zit hier wel zo,n 900 - 1000 mtr hoog, bijna wintersporthoogte. Het is eerts veel stijgen en in het laatste gedeelte heel lang en heel hard dalen, gewoon met een snelheid van bovend e 45 km per uur een half uur dalen is helemaal oke. Ik kom aan in st Dominco en haal een stempel, eet want op het plein met andere Spajaarden en ga naar de kerk, maar daar moet je entree betalen, dat wil ik niet dus ik ga maar kijken waar ik dan naar toe ga. Het wordt St Juan Orgega daar is een oud klooster wat als herberg heel bekend staat. het is nog zo,n 40 en ik kom er met prachtig mooi weer aan. De kerk is bijzonder, het graf van Juan Ortega is er nog. De herberg is echt oud en beetje vies, veel slapers op de grote zalen en het sanitair is maar  douche voor alle mannen.Er is wel een mis om 800 uur waar ik naar toe ga, heel bijzonder om samen met alle pelgrims in de heilige week hier bij elkaar te komen. Het isallemaal wel in het Spaans maar de sfeer is heel intiem en wanneer we elkaar de vrede wensen gebeurd dat in alle talen.. De priester spreekt bij het graf van Juan Ortega de pelgrimszegen uit, met elkaar wordt er een gebed uitgesproken. Ik heb er echt kippevel van en ben een beetje emotioneel, hier voel je echt de verbinding van de mensen die allemaal een doel hebben maar ook allemaal een andere aanleiding hebben en misschien allemaal wel zoeken naar iets anders wat de camino hu  zal gaan brengen. Ik eet met een Engelse jongedame, Katrina en een Duitser,Wilhelm ja hoe kan je het uitzoeken een pelgrimsmaaltijd. We kletsen lekker over het een en het ander en rond 2130 uur ga ik naar bed. Een mooie en bijzondere locatie zeker als je weet dat het midden in het landschap ligt en er geen huizen bij zijn, het dus geen dorp maar alleen deze kerk en het klooster midden in het landschap. Je moet er dus echt langsgaan om er te komen. Vanaf ongeveer  1000 kwamen hier de pelgrims al langs om hier te slapen, zich te verzorgen en vervolgens verder te gaan. En nu lig ik ook op die slaapzaal. Oke, morgten weer verder.

17 april Palmzondag in Logrono

In de ochtend gaan Francois, Marika en Philip en ik lekker een Spaans ontbijtje halen in het cafe. Dus een jus, een broodje en een kopje cafe. We gaan afscheid nemen want zij willen volgende week zaterdag in Santiago aankomen en ik heb nu nog twee weken om daar aan te komen. Dus ik ga ik de remmen inknijpen en zij gaan zeker nog zo 100  km per dag fietsen. We zitten nu zo,n dikke 600 km van Santiago verwijderd. We wisselen email uit en omhelsen elkaar, het fietsen verboederd maar zeker de camino doet dat. Je voelt dat er verwantschap is tussen de mensen die deze route willen bewandelen of befietsen. Onze wegen gaan uit elkaar, zij over het wandelpad en ik ga via de hoofdweg naar Longrono zo, 15 km verdop. Daar aangekomen zie ik bij de prachtige kerk met een st Jacq de Mortador ) de Morendoder volgens de legende, veel mensen met een palmtak lopen en verkleed in een lang gewaad en met vaandels enzo. Na wat rond gefietst te hebben krijg ik het door. Er is een processie door de stad, het weer is prachtig en duizenden Spanjaarden komen met hun kinderen hier opaf. Ik zet mn fiets tegenover de ingang van de kerk en ga op het geluid af. Een stoet van vele groepen gekleed in hun eigen kleuren en met hun eigen vaandels, ik denk dat ze van de verschillende parochies zijn lopen stapje voor stapje in een bepaald ritme naar de grote kathedraal. Grote trommels, trompetten spelen een soort marsmuziek en als laatste dragen zo,n 30 mannen het beeld van Jezus op de ezel die binenggedragen wordt in Jeruzalem. Een echte zware klus, want dat beeld is denk ik wel 6 bij 7 meter en stapje voor stapje wordt dit door de trotse dragers meegenomen. Je ziet het vand e gezichten af dat dit een eer is om dit te mogen doen. Je voelt en ruikt in de stad de sfeer van het geloof, iedereen is op zn best gekleed, de dames zien er erg goed uit, de heren ook. Het zal wel Spaans zijn. De geur van wierook ruik je overal, kruisjes en afbeeeldingen van heiligen worden duidelijk openlijk getoond. Duizenden mensen staan zo langs de kant van de weg en hebben allemaal een grote palmtak mee. Palmzondag in Logrono. Aangekomen bij de kathedraal zie je wel 8 priesters en 10 misdiendaars naar buiten komen, de grote kerkdeur gaat speciaal voor deze keer open, het hek wordt speciaal met een sleutel opengemaakt. Iedereen klapt hiervoor. zo gaan alle muzikanten, vaandeldragers en anderen de kerk binnen. prachtig om dit mee te maken, het duurt allemaal wel een paar uur, maar hier moet je voor blijven. Dan maar ff geen km fietsen, dat komt morgen wel weer. Ik wil in Logrono blijven maar bij de herberg moeten de fietsers pas vanaf 1900 uur inchecken, omdat wandelaars voorgaan. Dus ga ik een plaatsje verder, Naverette genaamd. Het is maar 10 km en ik ben er al om 1500 uur, vindt weer een mooie hergberg voor 10,00. Even een keer de spullen wassen want ja het zweet van een paar dagen zit hier goed in. Ruiken doe je niet maar het zal wel vies zijn. Het kan lekker buiten hangen. Ik ontmoet Kate uit Australie, Zij heeft moeten besluiten om te stoppen want haar bloeddruk ging veel te hoog. haar twee vriendinnen zijn verder gegaan, zij gaat nu kijken hoe ze naar Australie terug gaat komen. Ze was blij dat er iemand binnenkwam die Engels sprak dan kon ze haar verhaal wat kwijt. Dus ik heb mn zendingswerk ook weer gedaan. Onderweg kwam ik nof wat speciuaals tegen,. In de beschoeiing langs de rijksweg waren over een lengte van een paar honder meter van takjes allemaal kruisjes gemaakt. Hier en dar zat er een briefje bij. Ik heb er ook een gemaakt en er mn wees gegroet en Onze Vader bij gebeden. Zo op palmzondag aan het begin van de goede week kan dat geen kwaad. Ik Ga deze week kijken waar er nog meer processies of speciale dingen zijn rondom de pasen. Ik ben benieuwd hoe hier in spanje mee omgegaan wordt. In Naverette kwam ik Paula weer tegen, haar knie is geblesseerd en ze oveerweegd om te gaan stoppen. Ja, wanneer ga je dat beslissen? Morgen ga ik weer verder, richting Burgos. Wat zal de Goede week mij gaan brengen?

16 april Weer bekende ontmoeten

Na een leuke ontmoetimg met Landre uit Canada waar ik sameñ mee gegeten heb was het weer slapen in de bunker met ñog weer 20 andere. Maar wat maakt het uit, slapen doen we toch, de wandelaars zijn vroeg op en ik dus ook. Bij de uitgang kom ik twee fiesters tegen, zij is uit Duitsland hij uit Spanje, waar ga je ñaartoe, richting Logroño, dus dan maar met elkaar opfietsen. Ñeemt die Spanjaard het wandelpad, dus weer over de stenen, stijl omhoog, techische afdalingen en gaten en kuilen waar mijn fiets niet blij vañ wordt. Maar toch we gaan door, kom ik ña een uurtje weer mijn vriend Franchois tegeñ die ik vorige week ontmoet heb. Wat een toeval of niet, we begroeteñ elkaar en gaan met zñ vieren verder. Onderweg moeten we nog een versnelling stellen en bij mijn fiets moet er een nieuwe spaak iñ, dus dat duurt allemaal tijd. Geeft niet want we hebben tijd, ik ga na een tijdje niet meer verder op dit wandelpad, het vraagt veel te veel van mn fiets en ik ben bang dat er iets stuk zal gaan. Ik ga dus over de weg verder en spreek af dat we in Viana vlak voor Logrono elkaar in de herberg zullen ontmoeten. Franchois is een echte wielrenner, ook technisch kan hij alle kanten op, ik kan hem niet meer volgen. Hij is ook maar 28 jaar en Philip en Marica zijn begin 30. Maar deze oude man kan nog prima met hun meekomen. Ik ga dus weer alleen verder maar kom onderweg allemaal mensen tegen, fietsers vooral Spanjaarden die een weekendje Camino doen maar ook Nl en overal zie ik wandelaars lopen. Want de weg waar ik op fiets gaat vlak langs de wandelroute, je ziet vanaf de heuvels de route lopen en dus ook de  wandelaars. Ik kom om 1600 uur aan in Viana en neem eerst een lekker biertje in het pelgrimscafe, het weer was vandaag weer oke, de herberg ziet er weer fantastisch uit, ze hebben hier zelfs bedden van driehoog. Kan je meer mensen in een kamer stoppen, maar wat wil je voor 6 euro slapen. Vanavond is er voetbal Reaal Madrid tegen Barcelona, misschien gaan we dat wel ff kijken in het cafe. Uiteindelijk was het vandaag weer een echte fietsdag met technische paden,ik heb weinig gezien, ik gan eerst maar Viana in want hier is genoeg te zien, alles is echt Spanje, het is heel anders dan Frankrijk. De huizen, de velden en de uitzichten zijn veel wijder, de bergen zijn grover en de grond is rood, verder heel veel wijngaarden maar het is hier ook de riogo streek. Verder zie je ook dat de kerken heel andfers zijn, er zijn geen gekleurde ramen maar maar heel veel met goed bekleede vorostellingen, hoe meer goud hoe beter. Impossant, een heel groot verschil met kerken zoals ik die ken. In Viana staat hier ook zo,n mooie, ook St Jacob staat er tussen en ik maar een mooie foto. Ik ga even kijken of ik kan gaan skypen want ik wil graag mn kleine meisjes ff zien. Nou, morgen zal ik wel weer achter internet zitten en jullie op de hoogte houden, ik ga al een beetje aftellen. Vandaag is het zaterdag dus nu drie weken weg blijven er nog een goede twee over. Tot later! 

15 april Nu echt de camino op....de Roelofspas op

In de herberg in st jean Pied de Porte was het echt een internationaal gezelschap, bijna iedereen gaat ook pas in dit plaatsje starten. Zo was er een dame uit South Afrika, das was wel makkelijk met het praten want Zuidafrikaans is bijna Nl. het was een charmant dametje die volgens mij voor het eerst ging wandelen, ze zat lekker in de make up en had een leuk sjaaltje om, verder was ze goed om aan te zien. Zo was er ook een dame uit Korea die samen met haar twee zoontjes tot santiago ging lopen. er was een Spanjaard, een Hongaar een dame uit Denemarken, Fransen, Duitsers en twee jonge gasetn uit Canada. Nou wat wil je nog meer, ik kon ,s avonds mn talen lekker ophalen. Ja, en dan was ook Maurice er, dat was een echte Vlaming met een goed gebekte praatje. We konden leuk met elkaar opschieten. De slaapzaal was ook echt een belevenis, 16 stapelbedden in een ruimte, iedereen met zn rugzak en zn eigen dingetjes. En dan gaat de eerste al om 7 uur slapen, de laatste komen rond 2100 binnen en dan ligt er een die de hele boel wakker houdt. Het was die Maurice die het hele bos rondom st jean heeft omgezaagd. dus niet zo veel slapen, maar wel lekker in je bed liggen. Om 5.00 uur gaan de eerste wandelaar zich dan klaarmaken, want je je zal maar te laat vertrekken. Om 630 uur zit eigenlijk iedereen aan de keukentafel en krijgt een simpel Frans ontbijtje. thee, een stukje stokbrood met jam en dat is het. Iedereen vertrekt en neemt afscheid van Jeanine. Jeanine is een beetje de moeder van de pelgrims, zij woont in het huis en zorgt voor alles, ze is een beetje gek en je kan goed met haar lachen. Dat hebben we dan ook gadaan. 
Gisteren werd mij bij het informatiebureau geadviseerd om via de hoofdweg naar Roucheval te gaan, de lopers gaan over de Rolandspas. deze is genoemd naar Ridder Roeland, die ooit met zijn soldaten ten strijden trok naar de Moren en ze heeft verslagen. Als ik dan wegfiets ga ik dus via de hoofdweg. Na zo,n 5 km baal ik hier toch wel van, al die auto,s. Ik keer om en besluit om toch over de wandelpas te gaan, hier zitten wel wat echte natuurpaden in maar ik zie wel.
Als ik de pas opfiets zie ik allemaal lopers voor me. Ik kom iedereen tegen uit de herberg en kan op mn allerkleinste verzet net omhoog komen. Het wordt zwaar, de pas naar Roucheval is 27 km lang en dat is alleen omhoog. Het is vreselijk stijl, maar het uitzicht over het dal is zo geweldig dit had ik niet willen missen. Maar het wordt erger, ik kom op een pad terecht waar allemaal stenen liggen en moet met de fietst aan de hand stapje voor stapje verder. Ik zit nu zo op 1350 mtr en midden in de wolken, ik kan geen hand voor ogen zien, een enkele loper zit op de weg. Ik moet oppassen want als ik val gaat het echt niet goed. DAn kom ik nog hoger en het wordt koud, de wind steekt op en het is guur. Is dit nou wat ik wilde, ja het is prachtig. Valt mn garmin nog even en moet ik zeker 10 minuten zoeken naar het printkaartje wat eruit gevallen is, maar toch gevonden. Na een paar uur ploeteren door de natuur, waar je nog de echte skaletten van dieren tegenkomt, gaat het nu wat bergafwaards, maar allemaal stenen, dalingspercentage van meer dan 12%, dus echt oppassen. Ik kom nog door een groot bos en denk kmt er nu nog een eind aan deze weg. Uiteindelijk kom ik Roucheval aan en loop een Nl dame tegen het lijf die daar de pelgrimsherberg bestiert. Ben jij alleen met de fiets over de pas gekomen, nou petje af. Ik merk dat niet iedereen dit doet, het was soms wel wat gevaarlijk maar terug gaan is geen optie. Ik ga via de hoofdweg naar Pamplona, 42 km waar ik lekker door kan fietsen. Kom nog even een gozer uit colombia tegen, maar die wilde niet wachten toen ik ff mn sweater uitdeed, dus laat maar gaan. Ik kom in een plaatsje Cizor Minor terecht al weer op advies. het is nu echt Spanje, dus even schakelen met de taal. Een prachtige herberg, mooi weer en heel veel mensen. ik denk wel 100. Op de slaapzaal weer idem dito. Ik ga vanavond lekker een pelgrimsmaaltijd eten en wat pelgrimswater drinken. Morgen maar weer kijken waar ik uit ga komen.  

14 april Naar st Jean Pied de Porte

Op naar de laatste plaats voordat ik Spanje inga. Het weer is goed, ik heb niemand meer gezien in de gite, wat trouwens wel heel apart is. In de route zit een echte berg de Col de D,Obisqui, 5 km klimmen naar 600 mtr; Maar dit gaat oke, de rust heeft me goed gedaan, ik ga vanaf nu een beetje op de rem trappen. Vandaag 70 km naar St jean Pied de Porte, lekker trappen en ik ben er rond 1330 uur, ik wil bij de NL herberg gaan slapen. Als ik daar aankom zijn ze helemaal vol; Hoe kan dat nou, vanaf NL heb ik in alle gites alleen geslapen en nu is alles vol. Toch heel veel mensen starten in dit plaatsje omdat hier de camino begint, je gaat hier de Roelandspas over richting Pamplona en dan komt de route samen met die uit Orlons. Ik ga eerst lekker eten, we zitten nu in het Baskenland, het eten is prima! In het pelgrimshuis is het een drukte van jewelste, iedereen wil slapen, iedereen wil hier een paspoort en heel veel mensen weten niet waar ze aan beginnen als ze met hun wandeluitrusting info aan het vragen zijn. Jean Luc begrijpt mij goed en regelt een goede overnachtingsplaats in de gemeentelijke herberg, ik ontmoet daar gelijk mensen uit Noorwegen en Hongarije. Prachtig, dit plaatsje ruikt en proeft helemaal naar de jacobsroute, het dan ook al zo oud en de binnenstad is echt authentic. Een echte aanrader om hier langs te gaan. Ik krijg uitleg hoe te fietsen morgen want er is een fiets en een wandelroute, neem de fietsroute zegt Jean Luc dat is het beste. Ik ga vanavond de routes een beetje uitstippelen, want ik ga nu meer dingen bekijken, het is nu nog zo,n kleine 900 km, als ik daar 1 mei aan wil komen is dat nog 15 dagen, dus ongeveer 60 per dag, kijken hoe dat zal gaan. Ik zit nu weer achter internet in het info centrum, dat is wel goed geregeld. Ik ga een paar mensen mailen, want dat kan ik via de weblog van KomKids doen. nou, ik heb allen berichtjes weer gelezen, het beurt me op, ik hoop dat het iedereen goed gaat in NL. Tot het volgende berichtje dan maar!

13 april Nu wel naar Olons st Marie

De nachtrust heeft me niet goed gedaan, ik ben wel echt een beetje eenzaam om ,s ochtends weer alleen in een slaapzaaltje wakker te worden en ik de hele nacht om de twee uur door een piepje wakker gemaakt ben. Ik weet niet waar het vandaag kwam maar het was er wel. Maar goed, ik neem wat uit mijn rugzak en gan richting Olons st Marie, de stad die aan de voet ligt van de route naar Somport, die ik niet ga nemen. De pas hied is gevaarlijk met het verkeer zeker voor fietsers, er is een lange donkere tunnel waar de vrachtwagens doorheen gaan. Deze pas is 56 km en loopt uiteindelijk naar Pamplona. Rond het middaguur 1300 uur, kom ik in Orlons aan, het weer is weer oke, de korte broek is aan en ik geniet van het stadje. Het was een kort ritje, o,ngeveer 60 km. Tijdens de route heb ik nog erg getwijfeld of ik niet een ommetje naar Lourdes zou kunnen maken vanaf Lormaas was dit 50 km maar mangs de snelweg. Uiteidelijk heb ik besloten dit niet te doen, ik zie al veel Maria,s en Bernadettes in de kerken die ik bezoek en elke dag gaat er een kaarsje en een gebedje voor iedereen die het nodig heeft. Dus Lourdes komt de volgende keer wel. In Orlons ga ik tegenover de kerk lekker op zn Frans eten, een plat du jour, wijn, en een koffie en je bent twee uur verder. Ik zit recht tegenover de ingang en geniet van de beelden die in deze ingang gemaakt zijn. hoe mooi en wat eeen betekenis. Ik zit nu vlakbij het land van Bearne, dat is een soort Friesland maar dan in Frankrijk. Ze spreken hier ee eigen taal, en bijvoorbeeld op de borden zie je in twee talen de namen aangeduid. Ik ga naar de pelgrimsherberg en het adres is niet goed, de jongeman belt even met de meneer van het juiste adres en ik krijg een code om in het huis te komen. Daar aangekomen kom ik in een prachtig pelgrimshuis, alles nieuw, schoon, enn fris. Maar vandaag weer geen andere gasten, in het livre d,or, het boek waarin iedereen wat schrijft zijn er vandaag 4 mensen vertrokken. Ik ga eerst maar de stad in misschien komt er nog iemand. Op straat wordt ik door een Duits stel aangesproken, zij hebben een paar jaar geleden de camino gelopen. We hebben een kwartiertje een leuk gesprek. verder maar ik een aantal foto,s van de Cold  Somprost, in het zonlicht is het echt een berg. Ik schrijf weer een kaartje naar huis, want mn telefoon doet het nog steed niet. Ik ga nog wat drinken en iets te eten halen, in de keuken eet ik het alleen op en ga naar de slaapzaal, ja daar lig je dan in je eentje. Ik heb het geld voor de overnachting al op de bali neergelegd, slapen is het enige wat ik me kan verzinnen. Dus om 2030 uur de oogjes dicht.  

12 april Net niet in Orolons st Marie

Ik stap net voor 0.800 uur op de fiets, Ko is dan al weg en ik loop nog ff over de camping met zwembad en prachtige tuin, een echte aanrader voor wie iets moois zoekt om te camperen. Even buiten het dorp is het weer gelijk stijl tegen de berg op. De benen voelen niet goed aan, het regent en het is koud. Ik voel me niet optimaal. In het hoofd zit het ook niet goed, ik kijk tegen elke klimmetje op als tegen een berg. Hoe zal het gaan vandaag? In Marciac haal ik fruit, brood en andere spullen en eet op straat een broodje yoghurt en een liter multivitamine drank. Het loopt allemaal niet, onderweg moet ik even langs de weg achter de bosjes, je weet wel doen. De natte billendoekjes zijn hier dan welkom. Ik ga richting Maubourget, Vidouze en dan is het al weer bijna 1200, het gaat voor geen meter en de benen doen echt pijn. Ik moet wel geconcentreerd blijven fietsen want in de afdalingen gaat het nog steeds hard naar beneden, 50 is geen uitzondering, maar dan is het ook weer 6,7 of meer % naar boven toe. Ik wil geen ongelukken maken! Ik heb het allerkleinste verzet hard nodig. Het gaat dan maar met een slakke gangetje. Langs de weg neem ik weer een broodje misschien dat dat helpt, maar dat is het niet. Vandaag is gewoon een shitdag, en ik wil stoppen. Ik ga in Morlaas stoppen dan ben ik pas 67 km onderweg van de 125 die ik zou willen. Ik ga wat eten in een cafeetje en kom dan op een camping terecht waar een paar zigeuners meer eerst aanspraken. Er is nog niemand maar de deur van het zeer eenvoudige lokaal is wel open. Ik douche ff want ik bent drijfnat van zweet en regen. Ik kijk even of er iemand is maar kan niemand vinden. Zit nu in de bibliotheek op internet dat wertk goed. Morgen dan maar naar Orolons st Marie, 60 km, donderdag naar st Jean Pied de Porte, 70 km en dan ga ik de Spaanse Camino op!! Bij helder weer had ik de Pyreneeen al moeten, zien liggen, maar het is niet echt helder. Ik ga nog ff de mooie kerk van Morlaas bezoeken en misschien komen er nog wandelaar aan, je weet het niet. Ik heb van Jolanda een leuk bereicht ontvangen dat het Barca feest geslaagd is geweest, tof dat er weer een mooi bedrag naar een goed doel toe kan. Ik ga ook nog ff mn vriend Fernando bellen hoe het verder met de route gaat. Ik ben nu bijna 3 weken op pad, en heb dan 2 weken voor de ongeveer 900 km naar Santiago. Om naar Porto betekend 350 meer. Mogelijk kunnen we elkaar in Santiago treffen? Ik merk dat je voor 100 km echt de hele dag nodig hebt en er dan geen tijd is om hier en daar wat te zien of te praten. Dus ik ga lekker in de remmen en zien hoever ik steeds ga komen.  Over een paar dagen kan het niet anders dat de eenzame tijd over is en ik samen met andere op kan fietsen of anders contact kan hebben. En daar draait het allemaat toch om.

11 april Naar Montesquiou

Samen met het Franse echtpaar en hun zoon en Ron, Aidee en Mathiew ontbijt genoten. Heerlijk in een fijne grote keuken en met elkaar de dag van vandaag doornemen, een beetje Engels, een beetje Frans en handen en voeten. Ik neem afscheid en ga om 0800 uur weg, nog wel even 30 euro afrekenen voor alle service, eten en drinken. Het weer is oke, en ik ga langs het kanaal richting Anvilaar. Ik kom onderweg al de eerste wandelaar tegen, Albert hij gaat ook in een ruk naar santiago lopen. Even voorbij Flamareus zie ik een geel jackje voor me fietsen, dat kan maar een ding betekenen. Ik ga op de pedalen staan en haal even later de fietser in, het is Franchois een jonge fransman uit Chamonix. We maken even kennis en fietsen samen op. Hij gaat ook naar Santiago maar via een andere route, het is ook een echte fietser toch hioj heeft een blessure opgelopen dis voor vandaag doet hij rustig aan. Hij is een jaar of dertig schat ik. We fietsen richting Mirandoux en onderweg praten over alles en nog wat, hij spreekt goed engels dus dat gaat goed samen. We komen onderweg nog meer lopers tegen, je merkt dat zij ver in de meerderheid zijn, wij zullen een vand e eerste fietsers zijn die zo over een paar weken in Santiago aankomen. De eerste grote stroom lopers komen eind mei en in juni binnen. In Lecture gaan we lekker op zn Frans luchen, dus iets halen bij de bakkker en de groenteboer en op het pleintje op een bakje eten. Er komt nog een stel uit Noorwegen aan die Franchois al ontmoet heeft. Als echte Fransen gaan we in een cafeetje koffie drinken. Hij gaat dan richting Condom en ik richting Castera Verduzan.Mogelijk komen we elkaar nog op de Camino tegen.  Het is leuk om een paar uurtjes met iemand op te rijden, ik werd wel een beetje eenzaam op mn fiets!! Praten tegen jezelf houdt ook wel eens op. Vlak voor Montesquiou is het nog even heel erg stijl en er komt geen eind aan. In het dorp kan ik niks vinden, toch achteraf blijkt er gewoon een pelgrimsgite te zijn. Ik ga door naar hages, daar is een groot landgoed met een kasteel maar ik wordt door de NL vrouw doorgestuurd of weggestuurd zo je wil want ze zijn nog niet open. Maar een pelgrim moet je iets aan bieden, zal ik later op de avond van Ko mogen horen. Ik kom op een camping even verderop terecht. Ko een NL heet me welkom ook hij is nog niet open maar geen probleem wat wil je, slapen, eten en drinken, bij hem kan alles. geef eerst maar een biertje dan na ongeveer 125 km, hij komt erbij zitten en hij klets lekker weg. Hij is afgelopen weken een paar keer geopereerd en moet het wat rustig aan doen. Maar ja het seizoen staat voor de deur, zijn vrouw is nog even naar de kleinkinderen in  NL. Ik geniet van het prachtig uitzicht en de uitleg van Ko waar precies de wandelroute loopt. Ko moet je zien als een man met pretoogjes, wit haar en baard en wat frans gekleed, dus gewoon een sweater en een jogging broek. Over een maand komen er per dag zo,n 12 pelgrims langs. Als het echt druk is kunnen het er wel 20 zijn, ze eten dan allemaal met elkaar aan een grote tafel en slapen bij elkaar op twee grote zalen. Ko en zijn vrouw willen al drie jaar de camping met 28 plaatsen verkopen, maar eigenlijk wil hij er geen afscheid van nemen. Op zn 66 is het nog een hele leuke man,; die met weinig een goede maaltijd koken kan. We etren een lekkere salade, gebakken aardappels en heerlijke eend. Kopje koffie tie en ik blijf buiten zitten voor het prachtige uitzicht end e geluiden die je hier van de dieren hoort. Morgen wil ik naar st orolons Marie en woensdag in st Jean Pied de Porte aankomen. Ko is morgen al vroeg weg want hij moet zijn wond laten verbinden, of ik maar zelk alles wil regelen. Nou, voor 20,00 weer onderdag, douchen, biertje, eten en wijn! Ik lig weer om 2100 lekker in mn slaapzak. Ik denk nog even aan thuis ik baal dat mn mobiel geen bereik heeft, morgen kijken of ik ergen s kan gaan bellen met een andere telefoon.

10 april Moissac

Afscheid nemen, op de fiets en frietsen maar, de vooruitzichten waren dat het heet zou worden maar het is koud en in de loop van de ochtend gaat het regenen. Ik heb rond 0700 uur een prachtig uitzicht op Roccomadour aan de andere kant van de berg, heel romantisch om op je fiets in je eentje op zondagmorgen je de plurris te moeten fietsen met een stijgingspercentage  van 10% en ongeveer 6 km lang!!!!!Rond 0900 uur eet ik wat appelmoes en een krentenboterham, ik doe wat extra kleren aan en ga richting Cahore. Het loopt goed en kom er rond 12.00 aan, dat is dan 50 km. Ik ontmoet Jean, hij is een Fransman die vanuit Le Puy te voet onderweg is. Ik ga gauw weer verder want Moissac is 130 km; dan gaat het met de route helemaal verkeerd, ik kom niet goed uit en ben de weg wat kwijt. Ik moet een stijle berg op en besluit na een paar km om te keren, een beetje op gtevoel kom ik er wel en kan ik weer vertrouzen op de kaart. In Cohorn ga ik over een prachtige brug uit de 9 eeuw hier gingen de pelgrims de Lot over, nu loop ik in 2011 er ook over. Na goed doorfietsen kom ik om 1630 uur in Moissac aan, ik vraag de weg naar de pelgrimsgite en wordt in het Engels begroet. Een Iers echtpaar heeft hier sinds 2005 een gite, na een ziekte en het lopen van de camino hebben zij besloten hun droom nu al werkelijkheid te laten worden. Dus weg uit Ierland en op naar Frankrijk! Samen met een stel met een zoon eten we ,s avonds een heeerlijke maaltijd en kan ik achter de computer even mn stukjes schrijven. Ik slaap wel weer alleen, want het is echt nog voorseizoen, in mei komen er dagelijks pelgrims langs. Ik moet het er maar mee doen, het is soms wel eenzaam, alleen op de fiets, niemand om tegen te praten. Ik ben blij als ik dan even een rpaatje kan maken, maar Ron en zijn vrouw gaan na het eten ook naar hun eigen gedeelte en zeggen dat ik alles zelfs kan pakken. Het si niet anders. Ik wil morgen weer ongeveer 110 km maken en dan in Montesqui uitkomen, zo ga ik dan richting Orolons st Marie en verder naar st Jean Pied de Porte. Ik ben nu bijna 2,5 week weg het lijkt wel een maand, alles is zo intens en elke seconde is het waard. Ik ga nu lekker slapen, want het is 22.00 uur. Ik lees nog even alle leuke berichten langs, misschien komt er een leuk stukje over het Barca feest???? Heeren even inloggen!!!!

9 april Roccomadour

Het is niet zo ver naar Roccomadour, na een ontbijtje om 0800 uur fiets ik er redelijk makkelijk heen. Het landschap is wat glooiend en de benen kunnen het goed aan. Ik kom al rond 12.00 uur daar aan. Wel goed want de zon schijnt heel hoog aan de hemel, het wordt in de middag wel 30 graden, dus god om niet op de fiets te zitten. Ik zet mijn fiest alvast bij de pelgrimsovernachtingshuis. Hier wonen twee oude zustertjes die me later hartelijk ontvangen. Het stadje is heel toeristisch maar prachtig mooi, ik ben er vroeger al eens een keer geweest met mijn ouders, veel kan ik me er niet van herinneren. Toch de tsad die tegen de berg aan gebouwed is en nog zo prachtig is is een genot om een middag door te brengen. Ik blijf wat- langer in de kapel van de zwarte madonna en kan  weer mn kaarsjes opsteken voor iedereen. Er zijn veel toesristen, want het is gewoon zaterdag. Ik eet lekker in een restaurantje en kom o de middag door, natuurlijk schiet vik veel foto,s want dan kan ik die later aan iedereen laten zien. Om 1700 uur ga ik naar het huis terug, een echt mooi oud huis aan de rand van het dorp met uitzicht ovber het dal. De kamers zijn als een cel, 2/3 meter met daarin een wastafel, een kast een kruis aan de muur. De douche en de wc zijn nog kleiner, maar alles is goed.  Ik ga douchen en praat wat met de zusters, ik ben de eerste fietser van dit jaar, klopt want ik kom helemaal geen fietsers tegen, de wandelaars die nu onderweg zijn komen meestal in juni aan, voor de hete maand juli. Omdat het morgen weer heet wordt spreek ik af dat ik om 0700 uur weg zal rijden, geen probleem zegt de zuster, ze zal er zijn. Voor de eerste keer wordt hier een bijdrage gevraagd, dus voor 10,00 euro slaap je lekker. Ik zit ,s avonds nog lekker in mn schiftje te schrijven en laat mn gedachte aan het papier toe. Als ik zo de dagen terug lees komen er een paar zaken terug die me bezig houden en waar ik nog mee aan de gang wil gaan. Verder wordt ik me van veel dingen veel bewuster dan dat ik dat dacht, goed om dat ook vast te houden. Ik kom nog een mooi gedicht tegen van Rudol van Wiemer, het heet Was Ihr mir wunschen, ik schrijf het over in mn schriftje voor later. ,s avonds bel ik de meiden op met de telefoon van de zusters, het gaat oke thuis, daar ben ik blij om. Ik mis ze onderweg op de lange wegen! Vanavond is het Barca feest, jammer dat ik daar niet bij kan zijn. Maar goed je kan niet alles hebben. Ik klets ff lekker bij en ben blij om de stemmetjes van iedereen te horen. Ook Patrick is er en zegt even goededag. Morgen ga ik een lange dag maken.

8 april Richting Roccomodour

Ik ben vroeg wakker, 6.00 uur en eet een makkelijk ontbijtje. Ik neem afscheid van Willeke en ga op weg, het is nog donker maar dat geeft niet. Eerst naar Leonard fietsen kost al een uur, het gaat snel op en af. De zon gaat snel schijnen maar het is goed te doen. De route gaat veel over de kam van het gebergte en de vergezichten zijn prachtig, ik zit nu in de Dordogne. IK stop in de middag in het dorpje st Jan en ga in de schaduw liggen, fietsen heeft geen zin. Je zou een zonnesteek op kunnen lopen. Ik wil in Uzac gaan slapen, dat is goed 100 km, alleen daar aangekomen kan ik niets vinden, dan maar door naar Brive Braillant een grote stad verderop. Ja, weer in een grote stad, hier moet ik veel te veel opletten op het verkeer en de kerk is al dicht, de adressen kan ik niet goed vinden. Dus dan maar weer verder, het wordt al wat later en ik moet nog stevig tegen de heuvels op. Ik ngok op Luzzern want daar zijn drie chambre d, hotes. Ik het plaatsje kom ik op een teraas een NL stel tegen, zij zijn de ouders van de chef van het restaurant. Hij belt een overnachtingsplaats maar ook die is 30 minuten verderop. Het moet maar want langs de kant van de weg is pas echt de laatset optie. Ik kom op rond 19.00 uur bij een oude boerderij terecht en wordt gelijk naar mn kamer gebracht. Eten doe ik uit de tas, slapen gaat prima na een 140 km, maar dan ben ik wel lekker opgeschoten. Douchen en slapen.

7 april Een rustdag in Bujaleuf

Vandaag heb ik een rustdag in Bujaleuf. Willeke heeft hier een prachtig huis. Ik heb lekker geslapen en wordt wakker van de zon die in de kamer schijnt. Samen met Ekram en Willeke ontbijten we en genieten nog van het kampvuur war we gisteravond aangestoken hebben. Ik ga ff mn fiest nakijken en zoek de spullen uit die ik niet meer mee wil nemen, scheelt weer kilo,s. Ik sukkel wat door de ochtend heen en in de middag gaan ga ik langs het gemeentehuis voor een stempel en we gaan daarna naar Leonard Noblet om het stadje te bekijken en een borreltje te drinken. In het centrum kom ik de student uit Utrecht en de twee dames uit Benevente L; Abbaye weer tegen, we herkennen elkaar meteen en we hebben een praatje. Leuk om te zien hoe zij doorgelopen zijn, want het is een snikhete dag. Respect voor de wandelaarrs. Ik schrijf nog wat kaarten naar mijn meisjes en mn moeder, ik weet wel geen postcode maar Tiny Bavelaar weten ze altijd wel te wonen. Ik heb geen bereik met mijn mobiel, dus schrijven is een alternatief. We gaan ,s avonds een pizza eten en dan lekker naar bed want ik wil vroeg weg want het wordt een warme dag morgen. Op richting Roccomodoeur!

6 april Naar Willeke in Bujaleuf

Vandaag ga ik naar Willeke in Bujaleuf, zij heeft daar een huis en ik mag daar overnachten. Ik ben om 7,30 uur vertrokken en geniet van de opgaande zon in het alndschap zoals in de Ardenne. Prachtige meertjes met schaduw, optrekken de mist en kou aan de noordkant van de berg en warmte aan de zonkant. Het gaat op een neer, de benen doen het prima. Ik haal in St Leonard de Noblet een stempeltje en ga even naar de pharmaci voor een chemetje voor m,n lippen, want door de zon zijn die wat gesprongen. Aangekomen bij Willeke hebben we eerste lekker gegeten, er is ook een vriend van haar aanwezig dus we zitten lekker te kletsen. Ik ga morgen een rustdag nemen, dat is dan donderdag, en ga vrijdag op pad richting Roucomadour. Morgen ga ik me even goed voorbereiden op de tweede deel van de route tot st Jean Pead de Porte. Het weer is hier 24 graden, hert mag minder want dit zou te heet zijn onderweg. Ik ga kijken wat ik achter kan laten, en alles wordt lekker gewassen want de laatste drie dagen heb ik hetzelfde shirtje en broekje gefietst. De winterspullen kunnen wat mij betreft achterblijven. Ik lees nu in de bibliotheek de reacties door, leuk om jullie berichten te lezen. Dagdelijks zijn er zo,n 100 bezoekers, ook uit Belgie, Engeland, Frankrijk en zo meer. Ik ga zien wanneer ik jullie weer op de hoogte zal gaan houden. Het gaat iedereen goed!!!!!! 

5 april Benevente L,Abbaye

Ik heb echt op een soort slaapzaal geslapen met 3 stapelbedden daarin. gelukkig was er maar een andere slaper want anders is het wel heel vol. De foto,s zullen later boekdelen spreken. In de ontbijtzaal ontmoet ik Karel, hij woont in Duitsland en is wat behebt met het boedisme, hij zoekt nu enige ruimte in het chtistendom door delen van de santiago route te lopen. We hebben best een geanimeerd gesprek, en ik ga dus pas na negen op pad. Het is weer super weer. Na 5 km kom ik bij een prachtig kasteel van Savazal. Ik loop naar binnen en wordt aardigst begroet, ik krijg nog een kaart en loop verder het kasteel in. Wat zien ik, alles staat er gewoon og, de keuken, de stoelen, de vazen, de hakbijlen, de schilderijen, vlaggen, noem het maar op. Ik loop gewoon in een echt kasteel uit de 14de eeuw. De muur en de slotgracht zijn er, de bijhuizen en de poort met het wapen. Ook hier weer een keer naar terug gaan. Misschien al in de zomer. Verderop bij de slager koop ik lekkere ham, een kisch, pate en een stokbrood. In de kerk weer wat kaarsjes opgestoken, want ook in de familie is er een oom overleden. Ik moet er allemaal wel heel erg aan denken, zit ik hier in Frankrijk...........Verderop in Sorremaine kom ik weer twee wandelaars tegen, Uit Schijndel, Gijs is lopend en zijn vrouw op de fiets omdat ze een blessure heeft opgelopen. dat kan ook, ze willen eind juni aankomen in Santiago. Verderop kom ik nog twee jonge gasten tegen, een uit Utrecht en een uit Parijs. Ook naar Santiago. Leuk het gaat nu echt leven en je ziet dat de route een onderdeel is van het landschap. Op weg naar Benevente L,Abbaye roep ik nog naar een wielrenner of hij een fietsenmaker weet, omdat ik een vervelende tik in mijn derailleur heb. Blijkt het weer een belg te zijn, dus makkelijk praten. Maar een fiesenmaker is er in geen velden of wegen te vinden. Dus maar doortrappen met een tik. Ik kom bij Engelsen terecht in een mooie slaapkamer, maar voor 15,00 euro, dus oke. Ik eet van mijn proviant van vanmiddag en ga lekker slapen.

4 april Naar La Chatre

Van Rogier krijg ik in de ochtend nog een reep chocolate en twee appels mee, want als je zoveel wil fietsen als ik dan moet je goed eten. Ik laat hem de foto,s zien van de meiden thuis en ik heb het even moeilijk, hij ziet het en begrijpt het wel. Ik krijg nog een adres voor een herberg in Chatre. Ik krijg een welgemeende handdruk en dan vertrekken. Ik was voor hem de tweede pelgrim die aankwam, ben voor hem benieuwd hoeveel pelgrims hij nog zal mogen ontvangen, zijn hoge leeftijd speelt mee. En dan zal de kasteelheer, waar alles van is misschien iets anders besluiten om met het huis te doen. Ik weet het niet. Het is wat bewolkt en ik zoek al snel een kerkje op om wat kaarsen op et steken voor ieedereen die het nodig heeft. Ik bid een Onze Vader en een Wees Gegroet, dat moet maar goed zijn. Ik fiets nu door het Loire gebied, zie veel kastelen en maak veel foto,s. Dit gebied gaat nog wel, later komt het Frans Massief, dat is hetzelfde als in de Ardenne. Maar ik merk dat de benen dit goed aankunnen, misschien ga ik Bij Willeke wat speullen achterlaten. Scheelt weer kilo,s maar ik heb een aantal spullen niet gebruikt dus zal ik ze de aankomende weken ook niet gaan gebruiken. Ik merk dat ik gevoelig ben voor de eenvoed van dit leven, je kan met zo weinig goed door het leven. In Chatre haal ik een stempel bij het gemeentehuis en kom in een echt pelgrimshuis terecht. Een soort jeugdherberg, ik wordt begroet door Franchois, een soort Lenny van the Voice. Ook hij houdt van reaggea. In Chatre is alles dicht op een restaurant na, dus dan maar daar eten. Heb een keer lux gegeten, wijn, lekker vlees en een toetje. koste een keer 55,00 maar ala. De herberg kost maar 18,00. Vandaag om 17.00 aangekomen en 110 km gefiets. Onderweg kom ik nu veel compostella tekens tegen, ook veel kerken hebben een officiele status. Veel kerken zijn uit 900/1000 n Chr. Ze zien er anders uit dan de grite baselieken. Je ziet stickers, bordjes opd e weg, aanwijzingen die alle maal de richting aangeven.  Krijg ,s avonds nog een lief berichtje van Jacq, ik ben er blij mee. De kids gaan naar school, ook daar wordt veel gevraagd hoe het met mij gaat maar ook hoe het met Jacq gaat, immers zij regelt het ook allemaal maar!

3 april Naar Appremont

Het is weer super weer, het zit wel mee. Ik neem wat te eten uit mijn rugzak omdat er opd e camping niks te eten is. In Conbigny stop ik voor fruit, het is rustig want het is zondagochtend. Ik schiet heir en daar wat foto,s  en geniet van het lekkere fruit. De natuur is schitterend, alle bloesem komt uit en alles ruikt fris. je hoort de vogels zingen en de kleuren van de natuur zijn heel intens, mooi goen, mooi rood mooie bruinen. Ik krijg er geen genoeg van. Ik zing luid het liedje van Marco Borsato, zondagmorgen om kwart voor zeven, dochters, en denk sterk aan de meiden thuis. Toch even een emotioneel momentje zo tegen de berg op. Het is wel lekker want niemand ziet of hoort je. Ik denk wat meer na over hoe zaken thuis gaan en wat het allemaal voor me betekent. In Never ga ik weer een stempel bij de kerk van st Bernadette halen, in de kathedraal zijn er allemaal moderne ramen, want die zijn in de 80 jaren gemaakt. Weer mooi. Ik heb ,s ochtends weer een paar kaarten op de bus gedaan voor thuis. In Bailly kom ik voor het eerst de straat st Jacq de Compostella tegen, hier moetik wel een foto van maken. Ik ga niet in Never slapen en besluit naar Appemont door te fietsen, daar is een overnachtingsplaats tegenover de kerk. Daar aangekomen ontmoet ik Rogier Bontemps, hij is ind e tachtig, woont alleen in de oude pastorie, die oud is! Ik ben van harte welkom en hij trekt alles uit de kast om het me goed te maken. Koekjes, zijn laatste cola en dan samen eten. Hij heeft een soepje gemaakt, hij had nog een stukje kich, twee eitjes, wat kaas en stokbrood en natuurlijk wijn. Als toetje kwam er ook nog ijs op tafel. samen praten we over zijn leven en dat van mij. Met de taal gaat het best oke, ook hij probeert zo goed mogelijk uit te leggen wat hij bedoelt. Heel speciaal om deze meneer te ontmoeten met direct uitzicht op de Nievre, dat is voor de Loire, in zo,n mooi huis. Hij wil niks hebben voor alle zorgen, dus ik geen hem wat voor de kerk. Die doet hij trouw elke dag open en dicht. Ik schrijf mijn naam in zijn boek en geef hem een pelgrimssticker, hij is er zeer content mee.

2 april Op naar Vezelay

Gisteravond ben ik nog heel dronken geworden in het plaatselijke cafe, samen met een paar Franse meiden en gasten werd het erg laat. Ik rolde pas om 2.00 uur in mijn bed. Om 08.00 uur zat ik bij Isabelle met hoofdpijn aan de ontbijttafel. heb maar ff wat asperine ingenomen. Dus bier, wijn en digistine geeft geen goed gevoel. Isabelle en ik praten nog even wat bij en ze vraagt me of ik aan het eind van de rit een berichtje wil sturen wat het mij heeft opgeleverd. Nou, een kaartje kan er altijd af, want op dit adres ga ik zeker terugkomen.De zon schijnt en ik ga in korte broek op pad, vandaag staat vezelay op de route, een van de vier startplaatsen op weg naar St Jean Pied de Porte. Ik fiest nu door de Bourgogne, de wijnstreek met veel wijnhuizen. Rond 12.00 draai ik de hoek om en zie een Nederlandse auto staan. Blijken er twee wandelaars te staan die door familie opgezocht werden. Ham en Wim zijn al vanaf half februari op stap naar Santiago, we gaan lekker op een bankje zitten en praten bij over de belevenissen. Zij zijn vqn plan om eind mei in santiago aan te komen. Ze komen helemaal uit Koedijk in Noord Holland. Ik geef ze een pelgrimssticker, het is tof om de eerste medepelgrims op de route te kunnen ontmoeten. Onze wederzijdse indruk is dat de gastvrijheid voor pelgrims groot is. Zij bellen elke dag aan bij een huis voor een slaapplaats en dat werkt dus ook. We nemen nog wat foto,s en nemen afscheid. Ik ga richting Auxerre en haal daar een stempel. In Vezelay zijn veel toeristen, je ziet dat ze een pelgrim op de fiest herkennen. De basiliek ligt bovenaan een straatje met stijging van 13%, ik doe dit gewoon op de fiets en oogst veel bewondering. Via , des amis de santiago, kom ik op een camping terecht. Slapen in een klein kamertje voor 8 euro is oke. Ik eet wat op het terras van vezelay en neem de week voor mezelf door. Ik bel de meiden thuis om te horen hoe het gaat, zo te horen gaat het prima. Ik ga nog even een momentje op het kerkplein zitten, het is al donker en ik merk dat het me treft. Hier vandaan gingen al duizenden jaren miljoenen mensen op pad, morgen ga ook ik verder. 

1 april Gauw weg uit de grote stad

Charlon en Champagne is helemaal niks, te groot, het stinkt naar uitlaatgassen en ik kom ook nog in een rot hotel terecht: Ben vroeg wakker en besluit dan ook vroeg weg te gaan: half 7 zit ik al op de fiets: Het is donker en ik moet vertrouwen op de GPS, maar die lootst me door de stad richting Cernon; Ik ga de champagne streek door, wijdse vlakten en verre uitzichten: betekent ook hele lange wegen en de wind staat stevig tegen: Maar het moet maar zo, ik wil vandaag een eindje wegkomen als dat gaat: Het landschap is verandert naar heuvelachtig en groen, ik kom veel silo:s tegen waarin het graan bewaard wordt: Onderweg eet ik van de laatste krentenbollen die zaterdag zijn meegegaan, Michel een plaatselijke inwoner herkent mij als pelgrim naar Santiago en we maken een praatje, er omen geregeld Nederlanders langs, dit seizoen heeft hij ze nog niet gezien; Ik stop zo bij een paar kerkjes en geniet van de mooie glas en loodramen, er is in elk plaatsje wel een kerk dus ik ga er ook een paar laten liggen: : Ik moet gauw weer inslaan want ik moet wel blijven eten, anders val ik om: Pas in st Nabord Aubade op zo;n 60 km kom ik een supermarkt tegen, ik sla goed in, fruit, vruchtensap, twee kiches, krentenbrood, water en een paar toetjes: Lekker buiten mn buikje voleten en veel drinken: Om 0900 gaat het weer regenen en ik doe mn regenbroek aan: Ik fiets door en kom uiteindelijk via Monsidain, Charmony en Creney in Troyes aan: Ik ga naar de Kathedraal van st Paul en ontmoet daar weer een aardigste dame die na een praatje mijn stempel geeft: Ik wil nog verder gaan fietsen maar tot waar en zoeken naar een slaapplaats kost ook tijd: In mijn beste Frans laat ik de kaart zien en gaaf aan nog 40 km verder te willen gaan: Ik kom dan in Ervy Le Chatel uit: In mijn boekje staat een chambre d;hote en de mevrouw gaat gewoon ff voor me bellen en spreekt de voicemail in: Mooi geregeld!!! Buiten wordt ik nog door een Nederlander aangesproken die in 2000 naar Santiago geweest is, leuk om even ervaringen uit te wisselen: Trouwens langs de weg gaan steeds meer mensen roepen, zoiets als Bonjour Santiago!! De zon is ook gaan schijnen en ik moet het een en ander uit gaan doen en de zonnebril op: Morgen wordt het boven de 20 graden, lijkt wel zomer: Ik kom in Ervy le Chatel aan bij Isabelle, een charmante Fransaise met veel interesse in de pelgrims die langskomen: Ze heeft een prachtig huis met een nog mooier uitzicht over de vallei: Ik wordt weer verwend, de kamer is zeer smaakvol ingericht: Dit lijkt me een plek waar ik zeker nog terug ga om hier een aar dagen te verblijven: We praten wat en ik neem een kopje koffie: Daarna lekker douchen en alles even wassen en op het gazon te drogen neerleggen: Want in het avondzonnetje droogt het wel snel: Ik mag even van haar computer gebruik maken: Ook weer zonder probleem; wat mooi!! Ik ga wat eten in het stadje en de route voor morgen bekijken, ik wil graag tot Vezelay komen, want hier is een pelgrimplaats die door Fransikanen wordt beheerd: Vandaag een probleempje, mn telefoon doet heel raar en mn batterij loopt snel leeg, dus smsjes lees ik pas s;avonds uit:  

31 maart REGEN !!!!!!!

Ik ben vroeg wakker en hoor het regenen: Ik krijg vqn Elfi een geweldig ontbijt, ze leeft met me mee, en heeft gekeken naar de weerberichten voor de aankomende dagen: Vandaag veel regen, morgen wordt het beter: Ik krijg zo wat smsjes binnen en Willeke stelt me een levensvraag: wat is je echt :heilig:? Nou heb ik wat voor vandaag: Ik ga naar Charlon en Champagne fietsen, het is 80 km en een grote stad: Wat ga ik aandoen??? Ik doe gewoon mijn gewone winterjack aan en een regenbroek over mijn fietsbroek: Ik fiets door het Bois de la Geurre, weer zo mooi dat ik vaak stop voor een foto, maar het regent, en het regent: Het fietsen gaat wel, goed hersteld: Onderweg kom ik een paar mooie kerken tegen waar ik binnenga: Vooral de gebrandschilderde ramen vallen mij op, het zijn echte verhalen: In Hans is de kerk een oude bouwval je hoort de duiven in de nok van het dak, maar de ramen zijn echte plaatjes: In L;Erpimo kom ik de eerste st Jacob tegen en het eerste schelpje op straat als teken dat ik op de route zit: Ik kom aan in een echte grote stad, het is even wennen: Bij de kerk een stempel en vragen naar een slaapplaats: De twee oude dames doen hun uiterste best maar toch is het eerste adres dicht: Kom uiteindelijk  na achter de man in de auto van een van hen gereden te zijn in een Formule 1 terecht, HELEMAAL niks, maar het is het goedkoopste in de stad: doorrijden in de regen zag ik echt niet zitten: Heb vandaag 85 km gefiets en zit nu op 535 km vanaf zaterdag: Ben nu in een internetcafe, dat is er natuurlijk wel in een grote stad: Morgen naar Troy; 110 km: Het weer wordt prima! Ik geniet met volle teugen: Het is veel fietsen maar op de momenten dat je mensen kan ontmoeten gaat dit eenvoudig en is het leuk: Ik ga kijken waar ik weer een cafeetje met internet tegen ga komen en zal jullie dan weer bijpraten: Ik schrik van de teller, die staat nu al op 2323, vandaag zijn er 117 bezoekers geweest; Allemaal de groeten en tot de volgende berichtjes!

30 maart Alleen op pad

Ben al vroeg wakker, kan ook niet anders want ik ga om 2100 spalen, kijk nog even naar de NL TV, ja het is een luxe kamer; We krijgen een prima ontbijt en dan fiesten: Ik ga eerst naar Montmedy, dat is nog 50 km: De route loopt door de prachtige bossen van Neufchateau, de stilte is overweldigend, de geuren en de vogels en geen auto;s Ik stop bij het Klooster vqn Orval; ja van het bier: dit klooster is 1000 jaar oud: ik krijg weer een stempel en ga binnen kijken, je loopt dus gewoon 1000 jaar terug in de tijd, ik maak veel foto,s en ik vind het mooi om te zien; Wordt nog door twee NL aangesproken die ook naar Santiago geweest zijn, leuk zij kwamen uit Barendrecht: het weer wordt slechter, er is veel wind vooral tegen, en het fietsen gaat minder: Ik ga verder en ben rond 1200 uur in Montmedy, dus dat was 3,5 uur fietsen; De Ardenne zitten echt in de benen:  Ik besluit om  1515 uur naar een slaapplaaats te gaan zoeken: Ik bel in Montfacoun aan bij een BB; is het een Belg, wel makkelijk praten: Hij stuurt me door naar Elfi van de Cok D;Or, ik wordt daar zeer gastvrij ontvangen, ze is ereg behulpzaam en vraagt of ze wat kan wassen: nou graag: Er moet nog wel snel olie besteld worden want de tank is op, dus koud water: Zij is ook een belgische die de drukte ontvlucht zijn en in Montfacoun een BB met cafe hebben: Zo zijn er in dit dorp van 300 inw meer NL en BLg dan Fransen: We drinken een kopje koffie en ik vraag of ik nog iets kan eten, vanzelfsprekend  maar het is de laatste spagetti: Het hele cafe hangt voor met spullen uit de eerste wereldoorlog: Marc de man zoekt nog steeds in de bossen naar spullen dat is zijn hobby: prachtig dat je na 100 jaar nog steeds wat kan vinden: Er komen zo een paar mensen binnen en er is snel contact, er is een werman die vroeger bij de ABN bank waar KomKids nu inzit de installatie heeft gedaan; Wat is de wereld klein: Ik bel het thuisfront en ben blij ze te horen: Alles gaatt weer goed met de meiden, ze missen me mqqr het gaat, we spreken af wanneer weer te bellen: De hele avond wordt er wat gepraat, ik merk dat je snel opgenomen wordt: Voor morgen wordt er slecht weer afgegeven: Regen, dat gaan we dan maar zien: Ik lig om 2100 uur weer op bed: Lekker slapen: Op naar Charlon en Champagne:

29 maart Op naar Montmedy

We krijgen een lekker ontbijt en nemen afscheid, de bergen doen me pijn, de kilo;s op de fiets tellen echt mee: We gaan richting Houfelieze en Bastogne, weer is de natuur schitterend, niet alleen de zon die schijnt maar de bomen, bergen, beekjes alles is mooi: In Montleblan loop ik een kerk binnen voor een stempel, ontmoet twee mannen die een beetje NL spreken, in de rotzooi vinden zij de stempel van de kerk, ik weer gelukkig: We gaan verder en komen er rond de middag wel achter dat we Montmedy niet gaan halen: We maken plan om naar Neufchateaeu te gaan: Ramon kan dan woensdag makkelijk op de trein; Het wordt nog een pittige middag: Net als gisteren merk je dat 100 km een hele klus is, we rijden gemiddeld zo 17 km: Je kan goed zien dat we hier door het gedeelte fietsen waar de eerste en tweede wereldoorlog heeft plaatsgevonden: Veel monumenten, veel begraafplaatsen en veel vlageen die hieraan herinneren: Ook in Neufchateau gaat het niet direct goed met een slaapplaats vinden; er is nog veel dicht en even doorfietsen betekent berg op en af: We zijn al langs een BB geweest, die vonden we eerst te duur; maar 15 km doorfietsen is ook geen optie; Dus we hebben een prachtige kamer genomen en op het grasveld de dag even doorgepraat: Na douchen zijn we een pintje gaan drinken en een pizza gegeten: We hebben heel plezierig zitten te praten over  alle goed zaken van het leven: Nog even een laatste klim van 3 km terug en lekker slapen: Ramon is een toffe vent, we gaan elkaar zeker weer zien en bijpaten over deze tocht: Uiteindelijk hebben we weer 100 km gefietst: Morgen ga ik alleen verder en omdat ik achter op schema loop zal ik wel zien waar ik uit ga komen: In ieder geval heb ik samen met Ramon twee fantastische dagen gehad!!!!

28 maart: Op naar de Ardenne

Hallo allemaal, ik zit nu in een internet cafe in Charlon en Champagne, ik zal jullie een beetje door de dagen heenpraten, let niet zo op de spelfouten want dit is een gek toetsenbord: Maandag met Ramon op pqd gegaan richting Aken, daar aangekomen kreeg ik van de portier direct een stempel, ik was niet de eerste: daarna was het stevig aanpoten heuvels worden opeens echte bergen: We fietsen richting Clermont, Limbourg en Spa: Het is prachtige natuur, klimmen gaat goed maar afdalen nog beter: We gaan soms boven de 50 km naar beneden: Alles is lekker stabiel die het kan: Rond 1530 uur gaan we naar ons overnachtingsadres zoeken: blijkt dat het adres in de gids niet meer te bestaan: verder dus: komen uiteindelijk bij een oude BB waar ook niemand thuis is, maar het ziet er levendig uit: dus wachten: Komt er een oud vrouwtje aan en we vragen haar voor een overnachting: Oke, alles ziet er proper uit maar we zitten in de middle of nowhere, Sarvinal bij Lierneaux; We vagen waar we kunnen eten, zij zal voor ons koken; We komen gewoon in de keuken terecht en krijgen een eenvoudige toch eerlijke maaltijd; alles vers en uit eigen keuken: Mevrouw Marechal is de eenvoud zelve, je hebt daar ook niet veel nodig: We zijn verbaasd over de gastvrijheid dat dit nog kan en we praten wat bij over de pelgrims die al bij haar langsgeweest zijn; We gaan vroeg slapen want de benen hebben rust nodig voor de volgende dag: In de Ardenne wordt er eenvoudig en puur geleefd, dat wij dit mogen meemaken! Het weer was helemaam goed, zo;n 16 graden:

de eerste berichten vanaf mijn fietstocht

Hallo allemaal, zaterdag vertrokken na een geweldig afscheid van vrienden, familie, buren, collega's en natuurlijk m'n eigen meisjes. Er stond ook nog een stukje in de zaterdag AD. Samen met neef Eric op pad gegaan richting Klundert. Bij tante Wil gaan we koffie drinken. Het regent een beetje maar dat maakt niet uit. We praten veel over de impact van de pelgrimstocht. Hoe kan het nou dat zoveel mensen er positief mee bezig zijn, vragen we ons af? Nou, als het positieve energie is dat heeft het dus z'n nut. Bij tante Wil en ome Herman even bijgepraat en toen alleen verder richting Breda. De kilo's wegen best mee, ik denk dat ik zo'n 20 kg mee heb. Alle broodjes, worst van Rein en water wegen best mee. Het is koud. Ik was zo rond 14.30 uur in Baerle Nassau. Heb daar rustig een uurtje bij Saskia koffie gedronken. Vervolgens verder naar Retie, mijn overnachtingsplaats. Ik heb uiteindelijk toch lang moeten zoeken. Werd steeds de verkeerde kant op gestuurd. Kwam er om 18.30 uur aan. He, daar is Gert-Jan, hoe gaat het met je? zie de mevrouw. Ze wist te vertellen aan iedereen dat er vandaag een pelgrim langskwam die naar Santiago ging. Met enkele stamgasten heb ik wat gepraat, lekker biertje en gegeten.'s Ochtend wou ik om 08.00 uur ontbijten, maar toen was er nog niemand. Ben toen maar weggegaan en heb het geld onder een Jacobssticker op de ruit geplakt. Dat zullen ze wel vinden. (later bleek dat het 07.00 uur was en dat ik de wekker niet goed had ingesteld) Op de markt van Zonhoven fruit gekocht en lekker opgegeten. Was om 12.30 uur in Maastricht en ben naar de st Servaes gegaan. Daar was een mis gaande want het was partoonsdag van St Jozef, dit is de beschermheilige van de fanfare die ook in de kerk speelde. Prachtig dit kan alleen in Limburg. Bij het weggaan werd ik door de pastor toegeknikt want ik had mijn schelp om. Ben hem achterna gelopen naar de pastorie en kreeg na een kort gesprekje met de pastor de pelgrimszegen van hem. Kippevel. Verder natuurlijk ook een stempel in het pasport. Buiten wordt je meerdere malen aangesproken. Iedereen heeft wel een verhaal, een vraag of ervaring. Op naar Ramon en Josine en hun meisjes. Gastvrij als altijd, er stonden broodjes klaar en we hebben lekker bijgekletst. De route voor maandag en dinsdag doorgenomen. het weer is omgeslagen, de zon straalt aan de hemel. Smeren dus en de korte broek aan. Goed tot zover, ik zit nu achter de computer van Ramon. Ik zal zien hoe het de volgende keer gaat. Tot later!

Nog een mooie tekening

Vandaag kwamen Coen, Merve en Max samen met Carla en Manon (dit zijn de pedagogisch medewerkers) van het kindercentrum Plantage nog even langs om mij een mooie tekening te geven die ze zelf gemaakt hebben. Max, Coen en Merve wisten precies welke route ik ging fietsen en dat hadden ze op hun manier getekend. Ze hadden er allemaal verhalen over want in Spanje woont natuurlijk Sinterklaas! En ga je daar nog langs? Samen hebben we de tekening opgehangen en een foto gemaakt. Ze waren zichtbaar trots dat hun tekening in mijn kantoor opgehangen werd.

Een speciale dag

Al een paar weken stond er met rood in mijn agenda dat ik aanwezig moest zijn bij de maandelijkse lunch op m'n werk. Om eens met elkaar wat bij te praten (want op alle andere dagen wordt er vaak tijdens de lunch doorgewerkt) doen we dit een keer per maand. Alle collega's waren aanwezig en Melanie sprak namens iedereen veel hartelijke woorden toe. Ik werd echt in het zonnetje gezet en kreeg een prachtig wielershirt met achterop het KOMKIDS logo met alle namen, daarnaast was er een taart met een foto van mij op de Alpe d'Huez. Ik was overrompeld door alle reacties.Tijdens een bespreking in de middag samen met Yde zei hij op ineens dat er in de hal voor mij bezoek was. Ik wist van niks??? In de hal stonden daar de kinderen van bso de Toverfluit samen met Sascha. Ze hadden speciaal een kado voor mij gemaakt. Een echte wereldbol met daarop een fietser en twee prikkertjes op Schiedam en op Santiago. Hartverwarmend en kippevel! Sommige kinderen noemen mij Gert-Jan andere meneer, maar toch. Geweldig hoe kinderen hier mee bezig zijn!!!!!
's Avonds kwamen er een groot aantal collega's naar de kantine omdat ik ze iets ging vertellen over de fietstocht. Ik had mijnf iets  met bepakking meegenomen, een powerpoint gemaakt, boeken meegnomen en een cd met daarop een prachtige reisimpressie. Van Wendy kreeg ik namens alle locatiemanagers een speciale armband die mij extra kracht gaat geven. Weer niet verwacht en geroerd waarom ik dat allemaal verdiend heb. 
De avond was een enorm succes, na de fietstocht ga ik er nog een organiseren.
Thuis was ik helemaal hyper van deze dag. Ik heb nooit gedacht dat iedereen zo met mij meeleeft. Mooi dat binnen KomKids deze verbondenheid met elkaar bestaat en door vele gewaardeerd wordt!

Buen Camino: Uitzwaaien van de pelgrims

Zaterdag bestond het St. Jacobsgenootschap uit Utrecht 25 jaar. Er werd een dag georganiseerd in o.a. het Academiegebouw met een aantal sprekers die op verschillende wijze het thema pelgrimeren naar Santiago belichten. De dag werd door zo'n 450 belangstellende bezocht. Oud pelgrims, mensen met de gedachte om het te gaan doen, belangstellende en mensen die op het punt staan van weggaan. Zo sprak Jan Bos als ervaren fietser over zijn ervaringen op een van zijn tochten naar de stad van Jacobus. Hij had bijgehouden dat hij sinds de 50er jaren zo'n 450.000 km op de fiets had afgelegd. Hij had zo'n beetje de hele wereled al eens befietst. Veel praktische tips maar zijn advies was wel om vooral te genieten onderweg van natuur, cultuur en de mensen. Durf je planning los te laten en het moment van beleving te pakken. Als je racet naar een eindbestemming vlioegt de omgeving je voorbij. Arno Cuppen is een herbergier van een refugio (dit is een overnachtingsplaaats voor pelgrims) in st Jean Pied de Porte. In dit plaatsje in Zuid frankrijk komen de hoofdwegen bij elkaar en vervolht de route zich richting Pamplona. Hij werkt hier 6 maanden per jaar en de andere helft van het jaar loopt hij als pelgrim diverse Jacobsroutes in Europa. Praktische spirutualiteit was zijn thema. Hij vertelde over jezelf, de ander en anderen. Eerst vanuit ieders invalshoek apart en later verbond hij ze. Het gaat om de ander en anderen te ontmoeten en samen jezelf (weer of soms/vaak beter) te leren ontmoeten. Aan het eind van  de dag worden traditiooneel de pelgrims die jaar op pad gaan uitgezongen. In de sfeevolle Aula zong een meerstemmig koor (van pelgrimsleden) enkele liederen, de voorzitter sprak bemoedigende woorden en vervolgens verlieten de pelgrims achter het koor aan de aula. Iedereen kreeg bij het verlaten een stempel van de Dom van Utrecht. Prachtig, inspirerend en ook ontroerend om hier aan te voelen dat het echt gaat beginnen. Want volgende week zaterdag ga ik op pad naar Santiago de Compostella. Het gaat niet meer zo om de kilometers die trap je wel weg, het beleven van de weg er naar toe is nu voor mij ook een doel op zich geworden. Ik ben er aan toe om deze tocht tenvolle te gaan beleven! Mogelijk zet ik deze week nog een laatste stukje op de site, als dat niet zo is dan ga ik onderweg met regelmaat jullie berichten. Ik weet nog niet hoe dat zal gaan. Als je me volgt kijk dan gewoon maar of er iets nieuws op staat. Ik ga jullie groeten:
Buen Camino!  

Kadootjes voor m'n meisjes

Voor m'n meisjes thuis, Jacqueline, Sophie en Romy heb ik gisteren een mand met kadootjes op de tafel neergezet. Er zit een briefje op dat ze het pas na mijn vertrek op 26 maart mogen gaan openmaken. Ik heb de laatste weken allemaal dingetjes gekocht met een speciaal tintje, zal ik maar zeggen (ik kan natuurlijk hier niks over zeggen!!). Op elk kadootjes heb ik een geeltje geplakt met daarop een kriptische tekst zoals voor Sophie 'met elkaar'of voor Romy 'om elke dag te gebruiken' of weer een ander met voor allemaal 'love is in the air'. Romy en Sophie wilde natuurlijk direct gaan uitpakken maar dat was niet de bedoeling, even nog twee weken wachten. Een kadootje wat op een geeltje staat is wel bekend, ik ga op de laatste dag dat ik thuis ben lekker uiteten bij ons favoriete restaurantje. Vandaag nog twee weken. Ik heb bij de st. Jacobuskerk op de Kerkweg in Kethel de eerste stempel in mijn pelgrimspaspoort gehaald. Het voelde wel speciaal aan, nu gaat het echt beginnen. Verder is alles in orde en geregeld. Ga volgende week nog even met m'n vrienden van de Heeren van Barca een vorkje prikken. Ik heb er een paar al een tijdje niet gezien. Ik merk dat ik er naar verlang om even met de mannen onder elkaar te zijn. Ik zal ze ook gaan missen. Op m'n werk bij KomKids ga ik op 22 maart nog iets vertellen over de pelgrimstocht. Ik heb een mailtje de organisatie in gestuurd en hele leuke reactie teruggehad. Als ik op de (kinderopvang)locaties kom word ik door veel pedagogisch medewerker hierover aangesproken, maar ook ouders en andere Schiedammers op straat. Het is verbazend dat het dus door veel mensen opgepakt wordt. De meest gestelde vraag is wel: Met wie ga je? Een gezelschap of met vrienden? Als ik dan aangeef dat ik alleen ga dan komen de reacties los: 'gevaarlijk, wat als er wat gebeurt', 'dat is toch eenzaam zo in je eentje', 'en wat vindt jouw vrouw daarvan dat je alleen weggaat?'. Maar ook 'stoer', 'uitdagend', 'zo dat je dat aandurft'.
Ik ben er klaar voor. Volgende week ga ik alles op m'n gemak inpakken. Ik ga m'n zakje proviant vullen en zo op naar zaterdag 26 maart 08.00 uur. De dag van het vertrek komt naderbij!