23 april VillaFranca de Bierzo

Ik doe rustig aan en daal of naar Ponferrada, de stad van de laatste Tempeliersburcht die er nog bestaat. Ik geniet nog volop van de stilte, de vogels, de ruimte en de bergen om mij heen in de afdaling. Ik kom van boven de wolken en zie aan de ene kant de zon mooie schaduwen maken en op de weg het ochtendwater verdampen. Hoe mooi is deze afdaling, ik knijp voortdurend in e remmen om maar niet te snel te gaan. Maar goed, afdalen gaat sneller dan stijgen. Poferrada is een stad en heeft een echt kasteel met torens, ingang en ophaalbrug. Het torend  hoog boven de stad uit en was bedoeld om in de eeuwen de pelgrims onderweg te beschermen. Zo in de 13de eeuw zijn de Tempeliers opgehouden te bestaan ook door het vele drinken, zie hier nog onze uitdrukking, je drinkt als een tempelier. De tempeliersorde zou nog steeds bestaan maar net als de vrijmetselaars is dit met enige mystiek omgeven. Gelukkig kan ik nog een sd kaartje voro mijn fototoestel scoren. Omdat de winkels pas na 1200 uur opengaan blijf ik gewoon wat hangen op het plein, het weer is oke. Hier en daar komen andere fietsers en wandelaars langs en ik heb zo een praatje. Daarna ga ik naar Villafranca de Bierzo dit is de stad met een kerk uit 1000 waar de pelgrims die niet verder gingen naar Santiago onder een boog doorliepen en dan toch hun aflaat kregen. In de kerk is het echt heel eenvoudig, maar hoe kan het ook de kerk is meer dan 1000 jaar oud. Er is een jacobusbeeld en ook in de deur zie je jacobus als pelfrim en als Morendoder weer terug. De herberg die er vlak naast is lijkt wel uit de 79ger jaren, het is een beetje een commune sfeerje. De mensen die er rondlopen zijn een beetje hippie. Maar goed, ik ga eens mijn kleren wassen want dat is al meer dan een week niet gedaan. Mijn tas ruikt naar een pàar liter sweet en ik doe alles even door het water heen en hang het buiten. Er zijn weer veel nationaliteiten, we gaan met elkaar vanavond eten, dan ben je voor 11 euro klaar. Voor mij dus weer goed. De sfeer van de herberg  is door het vele steeen gecombineerd met hout heel sfeervol, er hangen overal leuke dingen over de camino. Vandaag uiteindelijk maar 40 km gefietst, morgen ga ik richting Azure waar ik later af zal slaan naar Porto in Portugal.  

22 april Goede Vrijdag

Ik ben al voor half 7 op de fiets, het regent heel hard, net zoals de vorige avond. Ik betaal 5,00 , want je geeft hier een donatie, nog even een kop koffie en dan weg. Alles is al nat wanneer ik vertrek. Ik kom slecht leon uit, de gsp geeft een hele andere route aan en ik ben zeker een uur kwijt om de route die ik moet hebben te vinden. Ik ga richting Orbigo waar een hele oude brug met 18 bogen is. de brug zijn ze aan het restaureren, maar toch wel speciaal dat hier al in 900 pelgrims de oversteek overd e rivier maakte. De regen zorgt voor veel stroompjes op de weg en in de greppels. het is wel mijn weer, regen, wind en lange fietspaden. richting Astroga kom ik nog een tijdje op het wandelpad terecht, het is hier goed te doen. Het is een grof kiezelpad. Kom nog een moeder en dochter uit Katwijk tegen die ter ere van hun overleden zoon die Leon heette van leon naar Santiago aan het lopen zijn. moeder is nogal aan de sigarette verslaafd en staat lekker te paffen langs de route. Als ik astroga binnenkom is er weer een processie, iedereen die meeloopt heeft zo,n puntmuts op zoals de KKK.  Zwart, paars en wit zijn de kleuren, ik weet nog steeds niet hoe dit zit ant in elke stad zien ze er wel hetzelfde uit. In het centrum is een kerk waar vroeger vrouwen zich lieten inmetselen en alleen door de tralies aan de wegzijde eten kregen. Een rare manier om je op deze manier van de wereld af te sluiten. Maar je kan de kamer nog zien. ik eet wat, want het is 1300 uur en daarna ga ik richting het platfond van de camino. De Cruz de Ferro is het hoogste punt, 1650 mtr en daar staat een kruis waar iedereen zn steen die die meegenomen heeft op de berg kan neerleggen. De berg stijgt zo tussen de 5 en 7%, dat is goed te doen het is alleen lang.Ik geniet op de grote hoogte van de gele, paarse, groene en lila heide, door de regen is de kleur zo helder dat het onbeschijfelijk is. Ik kom zo ook boven de wolken terecht, het wordt een beetje leguber. Ik passeer een fietser maar die kan bij mij niet aanhaken. Op de top gekomen gooi ik ook mijn steen die ik in de Ardennen opgepakt heb naar het kruis. Van hieraf ga je de nieuwe weg van de camino op en laat je je last (de steen) achter je. De afdaling is helemaal in de mist, het is glad en ik moet continue remmen. Ik zit nu echt hoog in de Pyreneeen, het is uitkijken want er is niemand. De afdaling tot het dal duurt zo,n 15 km, Ik kom in een bergdorpje terecht dat heet El Acebo. Vlak daarvoor ben ik nog een hut tegen gekomen waar een paar mannen de ridders van de Tempeliers vereerden, ze liepen daar in een soort ridderkleren en er waren allemaal zwaarden en afbeeldingen. Dus ook in deze tijd nog wordt je beschermd langs de camino, alleen je kan hier thee en koffie krijgen. De huizen in het dorpje zijn geboeuwd door stenen op elkaar te stapelen. ik verbaas me dat die muren niet instorten, want je kan met een beetje wrikken soms stenen er tussenuit halen. Verder zijn er allemaal balkonnetjes en trappen aan de buitenkant. Het ziet echt als een boerendorp. Bij de herberg kom ik na 1700 aan,  heb vandaag uiteindelijk 100 km gefietst. Er zijn nog twee slaapplaatsen van de 17. maar voor 5,00 is dit goed. s Avonds heb ik het thuisfront gebeld en lekker bijgepraat, de kids gaan volgende week voor het eerst op piratenkamp. Ze hebben er zin in. Ik kijk nu al uit naar volgende week want het einde van de reis gaat zo,n beetje in zicht komen. het is nog 350 km naar Santiago en ik ga voor dat ik daar aankom toch Fernando bezoeken, ik heb de route alleen in de gsp staan, dus ik wil nig wel een Spaanse kaart kopen. Ik heb hem gebeld en ergens volgende week (dinsdag of woensdag) ga ik hem zien. Ook mn geheugenkaartje van mn fototoestel is vol, hier moet ik voor op pad. Heb dus zeker 2000 foto gemaakt. Het is nu 0900 en schrijf nu de berichtjes, ik ga zien waar ik vandaag uit ga komen.

21 april Witte donderdag in Leon

Na ontbijt ga ik weer de uitgestrekte vlakte van de mesata op. De mesata is droog en wijds, het is een ruig gebied waar de natuur toch zijn mooie plaatjes geeft. Het zit op zo,n 700 meter hoogte. De kleuren zijn grijzer en licht groen. Het fietspad loopt langs het wandelpad en zo af en toe kom je een wandelaar tegen. Ze hebben langs het wandelpad kilometers langs boompjes gepland zodat er voor de wandelaars zomers wanneer het hier erg heet is enig schaduw is, want anders is er niks. In Leon kom ik mijn twee Spaanse vrienden weer tegen, Juan en hoe heet hij ook al weer, ze hebben beide een rood jackje aan en altijd een veiligheidshesje dus ik kan ze goed herkenne. We maken een foto want zij vinden het wel speciaal om deze Hollander steeds tegen te komen. Ze zeggen dat de processie nu aan de gang is, ik ga direct verder naar het centrum en val weer met mn neurs in de boter. het is goed weer, er staan weer heel veel mensen langs de route. De processie wordt door paarden vooraf gegeaan, daarna zijn er weer de kapellen die de dragende marsmuziek spelen waarop de vele dragers van de grote beelden op een wiegende wijze tergend traag hun weg volgen naar het grote plein. Je ziet het beeld van het laatste avondmaal waar Jezus met zijn apostelen aan de tafel aanzit prachtig met bloemen versiert. Daarnaast ook het kruisbeeld, de veroordeling, Maria alleen en met de apostelen onder aan het kruis. Zo zie je in deze beelden de hele heilige week voorbij komen, Prachtig en ik ben erg onder de indruk. Leon heeft een grote kathedraal waar wel 1800  m2 ramen beschilderd zijn. Het is al weer een tijd terug dat ik die in kerken gezien heb. In het centrum kom ik de casa de Bonites tegen, dat door Gaudi ontworpen is. Leon is een mooie stad. Het is een echte feestweek voor de Spamnjaarden. Ik kom op een pleintje terecht waar veel te doen is. Ik kom nog in tgesprek met een Spaanse die goed engels spreekt, ze woont in Engeland maar komt speciaal naar Noord Spanje voor de processies, ze is aardig en betaald uiteindelijk ook nog mijn bier. Het blijft nog lang onrustig in Leon, zo zal ik s nachts horen. Ik kom in de herberg van de zuters Benedictijnen terecht, een grote hostel waar wel 150 mensen kunnen slapen, ja maar in twee slaapzalen. Dus met 75 man op stapelbedden, iedereen zn spullen, iedereen zn eigen dingetje, dus snorkers, dromers, er lag een Duiters hele verhalen te vertellen en hij was nog goed te verstaan en natuurlijk hartstikke warm. Dan gaan de vroege vogels de volgende morgen al zo rond 5.30 uit bed,  ik ga er ook maar vroeg uit.

20 april Samen met Spanjaarden op pad

Ik heb gisteren samen met Miquel en Jose Spaanse tapas gegeten, zij gaan in de vakantie een deel van de camino fietsen. We gaan samen op pad, zij willen naar Leon, ik wil maar tot Sahagun gaan, het weer is niet goed, het regent. Na een 20 km pakken we in een bar een coffee en een stukje paela. Verder gaan we gewoon langs de n120 naar Shagun, ik kom een hoop fietsers tegen die ik al gezien heb. veel Spanjaarden herkennen die Nederlander wel, om 12.30 komen we in Sahagun aan en Miquel moet echt eten, het is zwaar voor hem. Voor mij maakt een beetje stijgen niks meer uit, vor deze Spanjaarden is het nog een klus. Dus krijgen ze fietsles en mogen ze in het wiel van mij tegen de wind in achter mij kont zitten. We gaan lekker Spaans eten voor weinig want dat kan. Er is weer internet in dit cafe en op de tv zie ik allemaal processies die er in Spanje zijn. Ook in  Sahagun is er zeker wel wat ik ga na inchecken in de herberg kijken wat hier aan processies is. Mijn mobiel is weer oke, en ik heb vanochtend met de meiden thuis gebeld. Fijn om ze te horen, ik mis ze allemaal erg. Als je de stemmetjes hoort dan zou ik willen dat het volgende week was, maar dat is het niet. Ik ga nu lekker eten en meld mij later weer.Vandaag is het echt leuk om zo met een paar knapen op stap te gaan en dezelfde dingen te doen, onderweg zie je op de route naast de weg de wandelaars lopen, ze zijn niet meet te tellen, ik heb ook de tip gekregen om bijtijds naar een slaapplaats te gaan zoeken, omdat het best een keer vol kan zijn, dus voor vandaag is het genoeg. Een km of 60 is oke. Het is vanmiddag verder heel hard gaan regenen. In Sahagun zijn er op woensdag en vrijdag grote processies, ik ben in de kerk geweest waar alle beelden opgesteld stonden en daar zag je het hele lijdensverhaal van Jezus uitgebeeld. Er werd door heel veel mensen aan deze opstellingen gewerkt om ze er zo mooi uit te laten zien. De kerk was ook een van die oude die er al in 900 stond, je ziet hier vooral de invloed van de Moren terugkomen. Ronde vormen aan de buitenkant en gewone lichte steentjes. Ik kwam nog even in gesprek met een Spaljaard die daar wat te vertellen had want ik liep daar foto,s te maken wat dus niet mocht. Maar als pelgrim die op de fiets vanuit Nl hierheen komt om de heilige week hier te beleven maakt veel goed. Het was uiteindelijk geen probleem, als ik maar een paar kaarten koop. Maar ik had al een nieuwe rozenkrans gekocht, dus de foto,s waren niet zo,n probleem meer. De man kon vol trots vertellen over de geloofstradities zoals die hier in Noord Spanje nog bestaan. Morgen is het woensdag en is er om 1900 uur een processie, ik ga het weer eens aankijken want sahagun is een leuk stadje.   

19 april Naar Burgos... de goede week beleven

Ik kom al rond 0900 uur in Burgos aan, de grote stad in het Rioja gebied. Onderweg kom je alleen maar de wijngaarden tegen. Deze stad heeft veel om te zien, de kathedraal, de grote winkelstraten, de mooie monumenten, dus ik wil de tijd nemen. Het was maar 20 km om er te komen met een paar kleine verzetje erin. Als ik in de prachtige katheldraal loop hoor ik de klokken luiden en begrijp dat er een mis in de st Jacq kapel is, dit mag ik niet missen, want normaal kan je hier niet komen, de kapel is helemaal in Barok ingericht, dus veel goud, prachtige schilderijen en veel moois om naar te kijken. Er wordt een mis opgedragen met wel 20 heren op het altaar, 8 priesters en 20 akolieten, ze zingen een prachtige mis die zeker te maken zal hebben met de goede week. Er zitten zo,n 30 mensen uit Burgos in de kerk en ik geniet omdat ik hier ook nog Jacobus als Matadores, de Morendoder prachtig uitgebeeld zie. De mis duurt wel een uur, maar dat geeft niet, ik geniet dat ik dit in deze kerk mee kan maken. Als het afgelopen is fiets ik de stad uit en besluit richting Fromista te gaan, dat is zo,n 60 km van Burgos, de route gaat nu over de mesata, een zeer uitgestrekt gebied met wel hele wijdse uitzichten, je fietst hier echt naar het einde van de wereld. Je kan hier genieten vand e prachtige wolkentekeningen, de horizontekeningen van de Pyreneeen en de schakering van de velden. Onderweg kom ik nog twee Spanjaarden tegen waar ik mee opfiets, ze waren afgelopen avond ook in Juan Ortega en gaan ook naar Fromista, onderweg krijg ik nog wat stevige regen, maar wat maakt dat uit. Het eten schiet er vandaag een beetje bij in, een reep chocola is wat ik opheb, vanavond dus goed eten. Ik voel echt dat ik in de goede week zit en dat de Spanjaarden hier in Noord Spanje hier heel echt mee omgaan, ik ben benieuwd wat ik de aankomende dagen nog mag meemaken. Het zuivert de geest ieder geval wel goed. Morgen ga ik weer verder, ik weet niet waarheen, het aftellen is een beetje begonnen. Mn meisjes gaan zich denk ik al een beetje klaarmaken om naar Spanje toe te komen. Nou, ik zie naar ze uit!!!!!!  

18 april Weer op weg naar...

Ik vertrek in de herberg waar eigenlijk niet zoveel gebeurd. In neem afscheid Kate en wens haar sterkte met het regelen van haar terugreis naar Australie. Ze bedankt me dat ze in het Engels zo lekker met me heeft kunnen praten, fijn dat ik iets voor haar kon doen. Maar toch is het afscheid nemen want ik ga verder de camino op. Ik ga richting st Domingo de Calzada waar volgens de legende twee kippen tot leven kwamen toen ouders kwamen vertellen dat hun zoon die ten onrechte was vermoord omdat een meisje verliefd op hem was tot leven kwamen. Sinds dien en dan hebben we het over 1000 jaar terug zitten er twee kippen in de kerk van Calzada. De weg gaat een beetje om en ik krijg toch een paar bergje die gelijkmatig stijgen voor mn kiezen. Maar goed daar draai ik mn hand niet meer voor om. Tenslotte zitten er nu wel genoeg km in de benen en de fusiek is helemaal in orde, zo krijg ik ook vaak van ander te horen. De leeftijd blijft voor vele een moeilijk in te schatten ding, vaak zitten ze er ruim naast, maar dan wel aan de goede kant. Ik zit hier wel zo,n 900 - 1000 mtr hoog, bijna wintersporthoogte. Het is eerts veel stijgen en in het laatste gedeelte heel lang en heel hard dalen, gewoon met een snelheid van bovend e 45 km per uur een half uur dalen is helemaal oke. Ik kom aan in st Dominco en haal een stempel, eet want op het plein met andere Spajaarden en ga naar de kerk, maar daar moet je entree betalen, dat wil ik niet dus ik ga maar kijken waar ik dan naar toe ga. Het wordt St Juan Orgega daar is een oud klooster wat als herberg heel bekend staat. het is nog zo,n 40 en ik kom er met prachtig mooi weer aan. De kerk is bijzonder, het graf van Juan Ortega is er nog. De herberg is echt oud en beetje vies, veel slapers op de grote zalen en het sanitair is maar  douche voor alle mannen.Er is wel een mis om 800 uur waar ik naar toe ga, heel bijzonder om samen met alle pelgrims in de heilige week hier bij elkaar te komen. Het isallemaal wel in het Spaans maar de sfeer is heel intiem en wanneer we elkaar de vrede wensen gebeurd dat in alle talen.. De priester spreekt bij het graf van Juan Ortega de pelgrimszegen uit, met elkaar wordt er een gebed uitgesproken. Ik heb er echt kippevel van en ben een beetje emotioneel, hier voel je echt de verbinding van de mensen die allemaal een doel hebben maar ook allemaal een andere aanleiding hebben en misschien allemaal wel zoeken naar iets anders wat de camino hu  zal gaan brengen. Ik eet met een Engelse jongedame, Katrina en een Duitser,Wilhelm ja hoe kan je het uitzoeken een pelgrimsmaaltijd. We kletsen lekker over het een en het ander en rond 2130 uur ga ik naar bed. Een mooie en bijzondere locatie zeker als je weet dat het midden in het landschap ligt en er geen huizen bij zijn, het dus geen dorp maar alleen deze kerk en het klooster midden in het landschap. Je moet er dus echt langsgaan om er te komen. Vanaf ongeveer  1000 kwamen hier de pelgrims al langs om hier te slapen, zich te verzorgen en vervolgens verder te gaan. En nu lig ik ook op die slaapzaal. Oke, morgten weer verder.

17 april Palmzondag in Logrono

In de ochtend gaan Francois, Marika en Philip en ik lekker een Spaans ontbijtje halen in het cafe. Dus een jus, een broodje en een kopje cafe. We gaan afscheid nemen want zij willen volgende week zaterdag in Santiago aankomen en ik heb nu nog twee weken om daar aan te komen. Dus ik ga ik de remmen inknijpen en zij gaan zeker nog zo 100  km per dag fietsen. We zitten nu zo,n dikke 600 km van Santiago verwijderd. We wisselen email uit en omhelsen elkaar, het fietsen verboederd maar zeker de camino doet dat. Je voelt dat er verwantschap is tussen de mensen die deze route willen bewandelen of befietsen. Onze wegen gaan uit elkaar, zij over het wandelpad en ik ga via de hoofdweg naar Longrono zo, 15 km verdop. Daar aangekomen zie ik bij de prachtige kerk met een st Jacq de Mortador ) de Morendoder volgens de legende, veel mensen met een palmtak lopen en verkleed in een lang gewaad en met vaandels enzo. Na wat rond gefietst te hebben krijg ik het door. Er is een processie door de stad, het weer is prachtig en duizenden Spanjaarden komen met hun kinderen hier opaf. Ik zet mn fiets tegenover de ingang van de kerk en ga op het geluid af. Een stoet van vele groepen gekleed in hun eigen kleuren en met hun eigen vaandels, ik denk dat ze van de verschillende parochies zijn lopen stapje voor stapje in een bepaald ritme naar de grote kathedraal. Grote trommels, trompetten spelen een soort marsmuziek en als laatste dragen zo,n 30 mannen het beeld van Jezus op de ezel die binenggedragen wordt in Jeruzalem. Een echte zware klus, want dat beeld is denk ik wel 6 bij 7 meter en stapje voor stapje wordt dit door de trotse dragers meegenomen. Je ziet het vand e gezichten af dat dit een eer is om dit te mogen doen. Je voelt en ruikt in de stad de sfeer van het geloof, iedereen is op zn best gekleed, de dames zien er erg goed uit, de heren ook. Het zal wel Spaans zijn. De geur van wierook ruik je overal, kruisjes en afbeeeldingen van heiligen worden duidelijk openlijk getoond. Duizenden mensen staan zo langs de kant van de weg en hebben allemaal een grote palmtak mee. Palmzondag in Logrono. Aangekomen bij de kathedraal zie je wel 8 priesters en 10 misdiendaars naar buiten komen, de grote kerkdeur gaat speciaal voor deze keer open, het hek wordt speciaal met een sleutel opengemaakt. Iedereen klapt hiervoor. zo gaan alle muzikanten, vaandeldragers en anderen de kerk binnen. prachtig om dit mee te maken, het duurt allemaal wel een paar uur, maar hier moet je voor blijven. Dan maar ff geen km fietsen, dat komt morgen wel weer. Ik wil in Logrono blijven maar bij de herberg moeten de fietsers pas vanaf 1900 uur inchecken, omdat wandelaars voorgaan. Dus ga ik een plaatsje verder, Naverette genaamd. Het is maar 10 km en ik ben er al om 1500 uur, vindt weer een mooie hergberg voor 10,00. Even een keer de spullen wassen want ja het zweet van een paar dagen zit hier goed in. Ruiken doe je niet maar het zal wel vies zijn. Het kan lekker buiten hangen. Ik ontmoet Kate uit Australie, Zij heeft moeten besluiten om te stoppen want haar bloeddruk ging veel te hoog. haar twee vriendinnen zijn verder gegaan, zij gaat nu kijken hoe ze naar Australie terug gaat komen. Ze was blij dat er iemand binnenkwam die Engels sprak dan kon ze haar verhaal wat kwijt. Dus ik heb mn zendingswerk ook weer gedaan. Onderweg kwam ik nof wat speciuaals tegen,. In de beschoeiing langs de rijksweg waren over een lengte van een paar honder meter van takjes allemaal kruisjes gemaakt. Hier en dar zat er een briefje bij. Ik heb er ook een gemaakt en er mn wees gegroet en Onze Vader bij gebeden. Zo op palmzondag aan het begin van de goede week kan dat geen kwaad. Ik Ga deze week kijken waar er nog meer processies of speciale dingen zijn rondom de pasen. Ik ben benieuwd hoe hier in spanje mee omgegaan wordt. In Naverette kwam ik Paula weer tegen, haar knie is geblesseerd en ze oveerweegd om te gaan stoppen. Ja, wanneer ga je dat beslissen? Morgen ga ik weer verder, richting Burgos. Wat zal de Goede week mij gaan brengen?