2 mei Samen met de familie in Santiago

Ik kom om 10.15 aan op het plein van de kathedraal, daar staan Jacqueline, Sophie, Romy en ma te wachten met een spandoek; Wij zijn trots op jou! Papa.
Het is fijn om elkaar te zien en de eerste reactie te geven hoe het was. Romy zegt dat papa een baard had, ja dat klopt een echte pelgrimsbaard. Die heb ik de volgende dag maar weer afgeschoren om weer een beetje de oude te ziojn, want ik ben ook een paar kilootjes kwijt en zie er wat afgetraind uit. We gaan eerst naar de pelgrimsmis om 12.00 uur daar werd het grootte wierrookvat door de kerk geslingerd. Prachtig. In de kerk kom ik een paar bekende tegen en we begroeten elkaar met het behalen van de camino. Daarna gaan we lekker eten en dan de compostella halen. noem het maar het diploma dat je in Santiago aangekomen bent. Jacqueline heeft een heerlijk hotel San Carlos geregeld op loopafstand van het centrum. We genieten van de stad en de mensen die allemaal langskomen.  De volgende dag bezoeken we de kethedraal nogmaals. Het is heel speciaañ om de krypte van Jacobus te zien, daar ligt een van de apostelen begraven. Ik ñaat op een plek vlak daarbij de heiligen die ik allemaal meegekregen heb van diverse mensen achter in de kerk, lijkt me een mooie plek. Ze hebben me veilig van huis hier naartoe gebracht. Fernando komt met zijn familie langs en we gaan op z,n Spaans eten, dus lekker uitgebreid met een goed glas wijn. Fijn om hem nogmaals te zien, ook hij is erg blij om Jacqueline de kids en m,n moeder te zien, Immers hij kwam jarenlang in Nl langs. We kopen nog een een mooie Pelgrim van typisch aardewerk uit de Galische streek. Ik kom steeds mensen tegen die ik onderweg ontmoet heb, speciaal want iedereen heeft het maar over die fietser uit Nederland. Als echte toersiten maken we nog een ritje met de bus door Santiago en zien hoe mooi de stad is. Vamnmorgen hebben we lekker ontbeten en gaan naar La Coruna en dan donderdag vroeg naar Nederland terug. Ik heb erg veel zin om weer naar huis te gaan. Romy is vrijdag jarig en dan zie ik weer veel vrienden en bekenden. Verder vertel ik zo hier en daar wat ik beleefd heb en hoe de dag eruit ziet als je op de camino op pad gaat. Thuis zal het echte vertellen wel beginnen wat het zo doet als je de wereld van de camino beleefd hebt. In het hotel kan ik het berichtje samen met Romy maken, ze helpt me wat op te schrijven. Ik ben erg happy om iedereen weer te zien, al is het soms moeilijk om iedereen hierin mee te nemen. Het vraagt soms even van mij om de juiste ´snaar´te raken. Vandaag ga ik kijken hoe ik mn fiets op het vliegtuig meekrijg want ik heb geen karton mee, ik moet dus een fietsbox regelen. Maar dat gaat lukken. Nog een dag echte vakantie en dan naar huis, ik heb er veel zin an.

1 mei de Finale van Padron naar Santiago

Het was erg onrustig in de herberg vannacht. Er was groot vuurwerk in Padron vanwege de jaarlijkse feesten, ik heb wel erg genoten van de muziek uit Galicie. Maar dan gaan om 4.30 uur de eerste wandelaars zich klaarmaken en met een hoop herrie. Belachelijk! Ik ben er om 07.00 uur uitgegaan en heb nog even met Monique uit NL bijgepraat, ook zij zal vandaag in Santiago aankomen. Zij heeft de camino 4 keer gelopen. Ook is mijn hoofdlampje gestolen, hij lag gewoon naast mijn hoofdkussen en was ,s ochtend weg, jammer dat ditr gebeurd maar een nieuwe kost bij de Lidle 3,00. Ik ga via de n550 naar Santiago, op zondagmorgen is dit een prima weg. Het is maar 20 km dus een tutstukje. In de buitenwijk neem ik koffie en schrijf nog even in mijn dagboek. Wat heeft de camino me opgebracht? Een prachtige ervaring met mooie ontmoetingen, rust om na te denken over je gezin, je relatie en hoe we met elkaar omgaan, de schoonhied van de natuur, de beleving van gastvrijheid, de bewustwording van overvloed, betekenis van vriendschap en zo zijn er nog veel meer dingen die ik de laatste weken de revue heb laten passeren. Maar nu is het tijd om naar het plein van de kathedraal te gaan, Jacqueline, Sophie, Romy en mijn moeder zullen daar mij opwachten. Prachtig ik ga genieten van dit moment!!! Ik ben benieuwd wie ik nog meer ga zien, want andere pelgrims zullen vandaag ook nog aankomen. En dan is het afgelopen? Nee, ik denk dat de camino voor mij zich voortzet, want ik ga met een paar zaken aan de gang waaraan ik de laatste weken gedacht heb en veel opgeschreven heb in mijn dagboek. Zeker zal er een tweede camino komen, de ervaring is geweldig en voor iedereen een aanrader, in welke vorm je het ook doet. 

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties, de sms,jes, en de bezoekjes aan de site, de stand is nu 5306 bezoekers. betekend dat er de laatste maand zo,n 4000 bezoekers geweest zijn. Ik ga de aankomend e weken nog foto,s erop zetten en het e.e.a. aan laatste info bijwerken. Bedankt iedereen voor de betrokkenheid, ik zal jullie daar waar dat kan zeker bijpraten over mijn belevenissen. Voor nu, zondagmorgen, 09.45 in een cafeetje in de buitenwijk van Santiago zeg ik jullie BUEN CAMINO!!!

29 en 30 April van Barcelos naar Padron

Na een kopjs coffee bij Dorles neem ik afscheid van Fernando. Het was goed hem weer te zien. Ik ga via Ponte de Lima richting Valance en daar de greens over naar Tui, Spanje. Ik kom uiteindelijk in Torrino uit, zo,n 90 mm gereden. Het is nog aardig bergachtig in Portugal. In Torrino vind ik de herberg waar nog 1 Portugees is. Ik eet wat en ga slapen, morgen de laatste volle dag. Zaterdagochtend ga ik via de hoofdweg naar Pontevedra, maar vervolgens wil ik de laatste 40 km over het caminopad gaan. Dat is prachtig en redelijk goed te doen. Via Braillos, Calas de Reis kom ik in Padron uit 25 km voor Santiago. Er is het jaarlijkse feest met een wielerwedstrijd. De herberg lift prachtig naast de kathedraal. De meiden en mijn moeder zijn nu in Santiago, morgen zien we elkaar eindelijk weer en gaan Dan lekker bijpraten in de Spaanse zon.

28 en 29 april Lekker bijpraten

Vandaag is het prachtig Poetugees weer, een dag om niet veel te doen. Fernando en ik gaan naar Esposende dat ligt aan de kust en praten over alles bij. In de middag gaan we bij zijn schoonmoeder Dorles luchen, een geweldige vrouw met en groot schildertalnt. Ze laat haar schilderijen zien en ik ben onder de indruk. We eten met elkaar kip, rijst en salade. Heerlijk om bij deze (vooraanstaande) mensen in hun eigen huis te mogen zijn. Ik maak mijn plan om vrijdagochtend weg te gaan, ik heb een redelijk goed plattegrondje tot de Spaanse grens en van daaruit is het nog en 120 km. Zondagochtend k ik dan  rond de middag aankomen. Donderdag maken we er ook en rutig dagje van, we gaan naar de barbershop en ik laat mijn baard goed trimmen, want na een par weken  niet scheren kn it wel een opknapbeurt gebruiken. Verder gaan Fernando en ik gewoon de stad in, een kopje koffie, een biertje en de voetbal kijken. Gewoon dingen doen die mannen met elkaar doen. 

27 april Van Santiago naar Barcelos

Nadat ik van Naomi afscheid genomen heb en haar veel geluk met het vinden van Paolo heb gewenst, (immers op de een of andere manier zullen zij elkaar ontmoeten) ga ik richting Santiago. Ik ben wat zenuwchtig want na een kleine 3000 km is het nog maar 40 km naar het eindpunt. Op de borden langs de weg telt het steds af, 41, 31, 27 19 km. En ineens zie ik langs  de kant van de weg het stadsbord van Santiago staan. Ik ben er, ik moet het echt uitschreeuwen. Er komt van alles in me los e ik gil het uit, wat een ontlading. Via de buitenwijk ga ik richting het centrum, wat ik kan het niet laten om toch daarhee te gaan ondanksdat ik naar het treinstation moet om in Barcelos terecht te komen. In het centrum zit een Spanjaard mt zijn gitaar echte flamingo muziek te spelen, ik luister er zeker ee kwartier naar, want dit is echt een binnenkomst die voor mij is.  Ik stop eerst bij het toeristenbureau en krijg de tijden door van de trein. Dan naar de kathedraal, ik loop door het centrum waar toeristen maar heel veel pelgrims met rugzak ook dezelfde richting opgaan. Hier komt alles samen, alle mensen van alle wegen en uit alle landen komen op 1 plein tezamen, hier eindigt voor vele de route, toch de ervaring zal doorleven en voor iedereen een positieve wendig in z,n leven brengen. Daar staat hij dan de St Jacobskathedraal, prachtig, ik zie Jacobus boven de deur, zet mijn fiets langs de kant en ga naar binnen. Om 12.00 uur is de pelgrimsmis. Ik loop door de kerk en daar.......tikt Juan Miquel, een van mijn twee Spaanse vrienden die ik onderweg al een keer of 5 tegengekomen heb mij op de schouder. We omhelsen elkaar en gaan samen in de banken zitten. We omhelsen nogmaals bij de vredeswens en weer is de emotie echt nabij twee mannen die een traantje laten omdat ze elkaar onderweg tegengekomen zijn. 
We gaan wat drinken en wisselen email adressen uit. Ik ga n echt verder want ik ga met de trein naar Barcelos. De treinteis duurt tot 22.00 uur lokale tijd in Portugal. Fernando staat samen met zijn vouw Guida mij op het station op te wachten. Hoe fijn om iemand die je 8 jaar niet gezien hebt weer terug te zien. een echte vriend want sinds 1986 kenen we elkaar. Ik fietst achter hen aan en we eten samen met Simon en Esther. Daarna nog even de stad in voor een kopje koffie. Het wordt wat laat en ik mag in de slaapkamer van Esther slapen. Een prachtige dag, alles zat erin, mijn eigen spanning op weg naar Santiago, de verbazing van de terugkerende ontmoeting metd e Spanjarden, de reis per trein en het weerzien met vriende  die je al heel lang kent. Wat wil je nog meer op een dag!  

25 april Op naar Santiago

Zo zoetjes aan kom ik dichtbij Santiago, vanuit Samos is het nog een 140 km. Ik ga eerst nog een uitstapje naar Portugal maken maar ik weet nog niet hoe ik dat ga doen. Eerst maar wat meters maken. Ik ben in Galicie, een vrij bergachtig gebied. Met grote regelmaat stijgt het zo 7 - 10% en dan wel een km of wat lang. Bij Pontemarin stop ik om de beroemde brug met de 18 bogen op de foto te nemen. Ik zie dat er een spaak uitis en zet er een nieuwe in, dat gaat prima. Dank aan Bas! In de middag neem ik de hoofdweg naar Urzau, dat is zo,n 30 km voor Santiago. Dus lekker zo,n dikke 100 km gefietst met goed weer. In de auberge kom ik een verdrietig mooi Zwiters meisje tegen, Naomie. Zij is onderweg haar Italiaanse lover Paolo, (ja Paolo) kwijtgeraakt. Ze wilde alleen lopen en nu is ze hem kwijt. Ik moet haar wel een beetje troosten, en geef haar de telefoonnummers van de volgende hostels, kan ze die gaan bellen. Verder heb ik Fernando gebeld om te zeggen dat ik er morgen aan ga komen, er is een directe treinverbinding van Santiago naar Porto. Ik ga de Portiugese camino vanuit Porto terugfietsen naar Santiago. Heb ik daar tijd genoeg voor. Want morgen is het al dinsdag, een dagje bij Fernando en dan naar Santiago want zaterdag komt eraan. Dan komen Jacqueline, Sophie en Romy en mijn moeder over. Ik zal ze waarschijnlijk zondag op het plein gaan zien. IK ZIE ER NU AL NAAR UIT!!!!!!!!

24 april Paaszondag in Ceibrero

Vanuit de herberg Via Fenix in Villa Franca de Bierzo gaan we lekker tegen de berg opfietsen, veel mist en ik ga na 25 km goed de wolken in. Ik kom erachter dat ik mijn zonnebril mis (uiteindelijk zat die onderin mijn tas). Maar toch eerst ga ik stijgen en stijgen, tot zo,n 1400 meter, kom ik Cebreiro terecht, op de route een van de eerste plaatsjes die een kerk voor de pelgrims stichten, dan heb je het over 900 n Chr, er staan daar maar een 20 tal huizen, maar ze zijn allemaal in de stijl van de middeleeuwen, dus een echte bezienswaardigheid. Ik kom er even voor 12.00 uur en er is een paasmis die dan start. Ik wil hier graag bijzijn en sluit aan in een volle kerk. Er is een spaanse dame die op een gitaar de mis muziekaal begeleidt, de leidjes zijn modern en qua melodie makkelijk te volgen. Ik kan dus met lalalalalal lekker meezingen. Ik wordt tijdens de mis weer gegrepen door de emoties, het doet me at en als ik aan alles denk wat me de laatste weken langsgekomen is, laat ik maar gewoon een traantje gaan. Natuurlijk steek ik nog even een kaarsje op, al is het maar om de week goed af te sluiten. Na de mis bedankt ik de mevrouw nog even en zij wenst mij een Buen Camino en een Happy Eastern toe. Na stijgen ga je ook dalen, en wel erg veel en hard. Lekker om boven de 50 km per uur op de weg naar beneden te knallen, het blijft uikijken, maar met een groot hart kom je ver. Ik kom in Samos uit waar een Benedictijnenklooster is. Het is wel heel simple, maar je mag hier gewoon een gift geven voor het slapen. Voor het eerst ga ik eens het klooster in waar ik mee ga met een rondleiding. Er zijn hele mooie muurschilderingen en het klooster is de laatste 50-60 jaar gerestaureerd. het ziet er allemnaal mooi uit. na het eten ga ik nog even naar de pelgrimsmis, en dan heb ik deze week mijn kerkbezoekjes wel gehad. Ik vind het wel een hele ervaring om in een andere omgeving met andere tradities de goede week eens te beleven. Het geeft mij weer veel inspiratie en energie hier nog eens wat mee te gaan doen, wat dat komt later.